Σημεία συνέντευξης του Βουλευτή Α΄ Αθήνας ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία Δημήτρη Τζανακόπουλου στον ραδιοφωνικό σταθμό Στο Κόκκινο 105,5 (Γ. Μελιγγώνης – Γ. Τραπεζιώτης)

-Η προσπάθεια της κυβέρνησης να παρουσιάσει το άσπρο μαύρο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την κίνηση ανάληψης της πολιτικής ευθύνης. Διότι την ώρα που αναλαμβάνεις την πολιτική ευθύνη, δεν μπορεί ταυτόχρονα να ισχυρίζεσαι ότι όλα λειτουργούσαν όπως έπρεπε και το πρόβλημα απλώς και μόνο ήταν το ανθρώπινο λάθος.

-Η κυβέρνηση επιμένει να ονομάζει τηλεδιοίκηση το τοπικό δίκτυο που υπάρχει σε κάθε σταθμαρχείο για να μπορεί να ελέγχει την είσοδο και την έξοδο των τρένων από τους σταθμούς. Τηλεδιοίκηση όμως είναι η δυνατότητα ελέγχου του συνόλου της σιδηροδρομικής γραμμής από ένα κέντρο, το οποίο εν μέρει στην περιοχή του δυστυχήματος, ήταν ενεργό. Την ώρα που η κυβέρνηση επιχειρεί να ρίξει όλο το βάρος στην ανεπάρκεια του δημοσιοϋπαλληλικού προσωπικού, στην ουσία έχουμε μια πολιτική ξεπουλήματος, απόσυρσης του κράτους από τις κοινωνικές του λειτουργίες, στην εκπαίδευση, την υγεία, τις δημόσιες υποδομές.

-Σε ό,τι αφορά τη ΔΕΗ, θα εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα ώστε να την επαναφέρουμε υπό κρατικό έλεγχο, πράγμα το οποίο έχουμε κιόλας κοστολογήσει. Σε ό,τι αφορά τον ΟΣΕ, ευτυχώς δεν προχώρησε από τη μεριά του κυρίου Καραμανλή ο εκπεφρασμένος στόχος της κυβέρνησης για τη μετατροπή των υπηρεσιών του ΟΣΕ σε ΣΔΙΤ. Σε ό, τι αφορά το νερό, δημιουργείται η Ρυθμιστική Αρχή Υδάτων και Διαχείρισης Αποβλήτων, έρχεται να ρυθμίσει το πεδίο με όρους αγοράς. Άρα είναι το πρώτο βήμα για να απελευθερωθεί η αγορά νερού και διαχείρισης αποβλήτων. Με αυτή την έννοια έχουμε την εκκίνηση μιας διαδικασίας η οποία από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ και της προοδευτικής Δημοκρατικής κυβέρνησης που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές, όχι απλώς δεν θα συνεχιστεί, αλλά θα αντιστραφεί.

-Έχω παρακολουθήσει τις τοποθετήσεις των στελεχών και των υπουργών της Νέας Δημοκρατίας, οι οποίοι επιμένουν να αναδεικνύουν ως πρώτιστο, το ζήτημα της αξιολόγησης του δημόσιου τομέα. Κανείς δεν αρνείται ότι είναι απαραίτητη η αξιολόγηση στο δημόσιο τομέα και προσώπων και δομών. Όμως είναι στην παρούσα περίπτωση αυτό το πρόβλημα; Διότι πριν από λίγες μέρες μάθαμε από τη Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων ότι η εκπαίδευση την οποία έλαβαν οι άνθρωποι που καλούνταν να εκτελούν υπηρεσίες σταθμάρχη ήταν απολύτως ανεπαρκής.  Οι ευθύνες αφορούν απευθείας το Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΣΕ και φυσικά την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου που δεν φρόντισαν ώστε οι άνθρωποι αυτοί να έχουν την κατάλληλη εκπαίδευση για να μπορούν να εκτελούν το έργο το οποίο τους έχει ανατεθεί και από το οποίο εξαρτάται και η ασφάλεια των πολιτών.

-Άρα χρειάζεται μια συνολική αλλαγή αντίληψης για τον τρόπο λειτουργίας του δημόσιου τομέα και τον τρόπο στελέχωσης και τη μισθολογική κατάσταση στο δημόσιο τομέα. Διότι όταν οι μισθοί στο δημόσιο τομέα είναι καθηλωμένοι εδώ και πάνω από 13 χρόνια, είναι εξαιρετικά δύσκολο το ελληνικό Δημόσιο να προσελκύσει ανθρώπους υψηλών προσόντων. Με αυτή την έννοια η αξιολόγηση έρχεται ως ασφαλιστική δικλείδα μετά από μια σειρά κινήσεων που οφείλει να κάνει η πολιτειακή πολιτική ηγεσία.

- Πέρα από τη συζήτηση για τα επιμέρους προβλήματα που έχει ο Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος το κρίσιμο είναι ποια είναι η πολιτική αντίληψη, τι καταθέτεις ως πολιτικό στόχο, το στρατηγικό σχέδιο για τις δημόσιες υποδομές στη χώρα. Το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Δημοκρατίας είναι ευθέως ανταγωνιστικά. Δηλαδή, από τη μια μεριά έχουμε μια λογική απόσυρσης από τις κοινωνικές λειτουργίες και από τη διαχείριση των υποδομών, με σκοπό αυτές να ιδιωτικοποιηθούν, να δοθούν σε συμβάσεις δημόσιου ιδιωτικού τομέα. Από την άλλη μεριά, έχεις μια λογική προστασίας των κοινών αγαθών, αύξηση της χρηματοδότησης, σεβασμού στο δημόσιο-υπαλληλικό προσωπικό, ενίσχυση της κοινωνικής λειτουργίας του κράτους και ενίσχυση της παρέμβασής του στις υποδομές. Αυτά τα δύο σχέδια συγκρούονται στην πραγματικότητα.

-Το ύψος του μισθού, της σύνταξης, οι κοινωνικές υπηρεσίες, οι υπηρεσίες υγείας, οι υπηρεσίες παιδείας, τα επιδόματα παιδιού έχουν από πίσω τους πολιτικά προγράμματα, ιδεολογικές τοποθετήσεις. Για παράδειγμα, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι ο κατώτατος μισθός πρέπει να αυξηθεί στα 880 ευρώ, δηλαδή 800 ευρώ με την απόφαση της κυβέρνησης συν τιμαριθμική αναπροσαρμογή στις συντάξεις 10%, δε σημαίνει ότι ο Τσίπρας θα δώσει περισσότερα, αλλά ότι απαιτείται μια αναπροσαρμογή της μισθολογικής πολιτικής του ίδιου του κράτους, έτσι ώστε οι μισθωτοί εργαζόμενοι να έχουν μια στοιχειωδώς αξιοπρεπή διαβίωση. Από την άλλη πλευρά, αυτές οι προτάσεις έχουν και ένα αναπτυξιακό πρόσημο, με την έννοια ότι στην πραγματικότητα ενισχύουν την ενεργό ζήτηση, πράγμα το οποίο ευνοεί κατά κύριο λόγο μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Είναι λοιπόν μια άλλη αναπτυξιακή κοινωνική λογική. Πρόκειται σε τελευταία ανάλυση για διαφορετικές κοινωνικές εκπροσωπήσεις, για διαφορετικές ταξικές εκπροσωπήσεις από τα κόμματα.

-Βεβαίως υπάρχουν και τα ζητήματα δημοκρατίας με  τη χώρα να βρίσκεται σε μια βαθύτατη θεσμική πολιτειακή κρίση. Η υπόθεση των υποκλοπών δεν είναι μια παρανυχίδα, είναι ένα τεράστιο πολιτικό σκάνδαλο που αναδεικνύει και τον τρόπο και τη μέθοδο διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Χρησιμοποίησε μηχανισμούς, θεσμούς του ελληνικού κράτους, τη διοίκηση και τις υπηρεσίες ασφαλείας για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα, ατομικά, πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.

-Βάσει του χθεσινού δημοσιεύματος των New York Times επιβεβαιώνεται ότι δεν πρόκειται για μια παρεκκλίνουσα λειτουργία της ΕΥΠ που παρακολουθούσε υπουργούς, αρχηγούς του στρατεύματος, ιδιώτες, δημοσιογράφους, πολιτικούς αντιπάλους και από την άλλη μεριά ένα σύστημα με κακόβουλο λογισμικό, το οποίο δεν ξέρουμε ποιος το αξιοποιεί, ποιος το χρησιμοποιεί, ποιος το θέτει σε λειτουργία. Πρόκειται για το ίδιο σύστημα, το σύστημα Μαξίμου, το καθεστώς Μητσοτάκη που αξιοποιεί όλους αυτούς τους μηχανισμούς έτσι ώστε να μπορεί να εκβιάζει και να εξυπηρετεί τα μικροπολιτικά, μικροκομματικά και εξουσιαστικά σχεδιάσματα του πρωθυπουργού. Είναι απολύτως θεμιτό να μιλάμε για καθεστώς. Δε δίνουν λογαριασμό σε κανέναν, αξιοποιούν τους μηχανισμούς κατά το δοκούν και δεν ελέγχονται από κανέναν.

-Πράγματι, δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Για παράδειγμα, ο Νίκος Παππάς καταδικάστηκε γιατί για πρώτη φορά πλήρωσαν οι καναλάρχες επί της δικής του υπουργικής θητείας. Φαντάζομαι ότι θα δυσκολευόμασταν να βρούμε κάποιον πολιτικό της σημερινής Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος θα επέλεγε μια τέτοιου τύπου σύγκρουση με αυτό που ονομάζουμε  οικονομική και εκδοτική ελίτ της χώρας. Και από την άλλη μεριά, ο Παύλος Πολάκης, ο άνθρωπος ο οποίος έχει σηκώσει στις πλάτες του μια σειρά από μάχες, αγώνες και την περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την περίοδο αντιπολίτευσης, αναδεικνύοντας παράνομες συμπεριφορές πολλών στελεχών της Νέας Δημοκρατίας. Να θυμίσω το σκάνδαλο Πάτση, τον κ. Χειμάρρα, την κα. Νικολάου, η οποία αποπέμφθηκε κιόλας από τη Νέα Δημοκρατία και δεν θα είναι υποψήφια. Όλα αυτά είναι μάχες, τις οποίες έχει δώσει ο Παύλος Πολάκης, ο οποίος προφανώς έχει κάνει και λάθη, τα οποία όμως έχει το σθένος να αναγνωρίσει. Ο κ. Πολάκης με την ανάρτησή του ανέδειξε έναν τρόπο άσκησης δημοσιογραφίας. Δεν είχε την πρόθεση να στοχοποιήσει κανέναν. Είχε την πρόθεση να ασκήσει πολιτική κριτική. Ο τρόπος με τον οποίο επέλεξε να το κάνει προφανώς ήταν λάθος και γι αυτό τον λόγο η αυτοκριτική του ήταν σαφέστατη και καθαρότατη.

-Η πολιτική αλλαγή είναι δεδομένη. Έχουμε μια τεράστια μετατόπιση του πολιτικού συσχετισμού. Αν δεχτούμε τα δεδομένα των δημοσκοπήσεων και μια τάση η οποία δίνει πάρα πολλές πιθανότητες σε μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές, με την προκήρυξη των εκλογών θα διαμορφωθεί και ένα κλίμα νίκης του ΣΥΡΙΖΑ και αποπομπής του Κυριάκου Μητσοτάκη από την πρωθυπουργία. Η πολιτική δεν είναι πάντα γραμμική. Νομίζω ότι η υπόθεση των Τεμπών ήταν ένα τραγικό συμβάν, το οποίο λειτούργησε ως καταλύτης αδιεξόδων που είχαν συσσωρευτεί στην ελληνική κοινωνία και που φτιάχνει ένα πολιτικό και κοινωνικό κλίμα "φτάνει πια ως εδώ, δεν γίνεται άλλο". Αυτό νομίζω ότι καταγράφηκε στις δημοσκοπήσεις και αυτό θα καταγραφεί και στην κάλπη των εκλογών, όποτε κι αν γίνουν αυτές.

-Σε αυτόν τον άνθρωπο που στέκεται αυτή τη στιγμή στη γωνία ως αναποφάσιστος θα επιχειρούσα να αναδείξω τις διαφορετικές αντιλήψεις για το δημόσιο, για το κράτος, για την οικονομία, για την υγεία, για τους μισθούς, για το Εθνικό Σύστημα Υγείας, δηλαδή για τη δημοκρατία και να αναλύσω τις βασικές πολιτικές, προγραμματικές στρατηγικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι εντελώς διαφορετικές οι συνθήκες. Δεν μπορεί να ξεχνάμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2015 μέχρι το 2018 τουλάχιστον κυβερνούσε με το πιστόλι στον κρόταφο, ήταν μια συνθήκη όπου η χώρα ήταν σε κατάσταση κανονικής χρεοκοπίας. Δηλαδή δεν μπορεί να ξεχνάμε ότι 20 Φλεβάρη, ένα μήνα μετά την ανάληψη διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Σαμαράς και η Νέα Δημοκρατία είχαν φροντίσει ώστε το δημόσιο ταμείο να είναι στο κόκκινο, ελλειμματικό.

-Ήταν η περίφημη στρατηγική της αριστερής παρένθεσης, ότι θα αδειάσουμε τα ταμεία, ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί ενώπιον στάσης πληρωμών και θα καταρρεύσει υπό το βάρος λαϊκής οργής. Βεβαίως και σήμερα υπάρχουν κλυδωνισμοί στην οικονομία. Δεν θεωρώ ότι θα φτάσουμε βέβαια στο επίπεδο της κρίσης του 2008, αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα λειτουργήσει με σωφροσύνη. Διότι σήμερα έχουμε ρυθμισμένο χρέος, δηλαδή οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας αυτή τη στιγμή είναι οι χαμηλότερες μεταξύ όλων των κρατών μελών της Ευρωζώνης, πράγμα το οποίο έχει εξασφαλίσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Άρα λοιπόν, διαφορετικές συνθήκες, πολύ μεγαλύτερη εμπειρία και ευρύτερο πεδίο των δυνατών επιλογών που μπορούν να γίνουν. Βεβαίως υπάρχουν περιορισμοί αλλά πολύ μεγαλύτερη ευελιξία σε σχέση με τη συνολική οικονομική κατάσταση της χώρας, η οποία έχει ως κεντρικό σημείο τομής τη ρύθμιση του χρέους του 2018.