Άρθρο της Θ. Φωτίου, βουλευτού ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Β3 Νότιου Τομέα Αθηνών στο “Στο Παρόν της Κυριακής»

Διαβάστε το άρθρο στο παρακάτω σύνδεσμο.

https://bit.ly/44zNtbC

Την ώρα που γράφεται αυτό το άρθρο καταστρέφονται στην Αττική, στη Βοιωτία, στην Κορινθία και στη Ρόδο χιλιάδες στρέμματα φυσικού περιβάλλοντος, κατοικίες και περιουσίες, πεθαίνουν ζώα, ενώ κινδυνεύουν και ανθρώπινες ζωές.

Η κυβέρνηση επικαλείται την κλιματική κρίση, την ίδια ώρα που η ευρωομάδα της καταψήφισε στην Ευρωβουλή, μαζί με την Ακροδεξιά, τα μέτρα αποκατάστασης του φυσικού περιβάλλοντος. Με μόνο όπλο το «112», τη συνταγή, δηλαδή, των εκκενώσεων, πορεύεται χωρίς κανένα συγκροτημένο σχέδιο προστασίας επί τέσσερα χρόνια, αφού πέταξε το ολοκληρωμένο σχέδιο της Επιτροπής «Goldammer» του 2018 από διεθνείς εμπειρογνώμονες.

Με τον πιο τραγικό τρόπο έγιναν στάχτη οι προεκλογικές εξαγγελίες του κ. Μητσοτάκη στις 7 Ιουλίου, που δήλωνε ότι «η χώρα είναι έτοιμη για την αντιπυρική περίοδο». Ακόμα και σήμερα, όμως, δεν υπάρχει οργανωμένο σχέδιο πρόληψης και άμεσης αντιμετώπισης της πυρκαγιάς στη γέννησή της. Μένουν 3.500 κενές μόνιμες θέσεις πυροσβεστών και η άμεση αντιμετώπιση επαφίεται στην αυτοθυσία των υφιστάμενων πυροσβεστών, των εθελοντών και των κατοίκων, που τους ευγνωμονούμε για τη δράση και την αλληλεγγύη τους. Επαληθεύονται έτσι με τον πιο τραγικό τρόπο όσα έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ προεκλογικά για τις ψευδείς υποσχέσεις της ΝΔ και την αναγκαιότητα ύπαρξης ισχυρής αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Θα ισχυριστεί κάποιος ότι στις διπλές εθνικές εκλογές του 2023 ο ελληνικός λαός έδωσε ισχυρή εντολή διακυβέρνησης στη ΝΔ. Και άρα «όλα βαίνουν καλώς». Νομίζω, όμως, ότι τέτοιες απλουστευτικές ερμηνείες μιας ευρύτατης εκλογικής μετατόπισης του ελληνικού πολιτικού συστήματος, που διαχρονικά ήταν αριστερόστροφο, προς τη Δεξιά και την Ακροδεξιά μάλλον δυσκολεύουν την κατανόηση της πραγματικότητας που βιώνουν οι συμπολίτες μας σήμερα.

Μήπως πρόκειται για μια ήττα των ιδεών της Αριστεράς και του προοδευτικού χώρου; Θα πρότεινα σε αυτούς που ίσως βιαστούν να απαντήσουν θετικά να αναλογιστούν τα εξής:

1.Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της ΝΔ, κυριάρχησε το δόγμα της ατομικής ευθύνης, που από την πανδημία και μετά διέλυσε τις συλλογικές δράσεις και αντιστάσεις, με εξαίρεση τις μαζικές διαδηλώσεις για το έγκλημα των Τεμπών, τις γυναικοκτονίες, την ενοχοποίηση της νεολαίας στις πλατείες, τον πολιτισμό. Η ατομική ευθύνη ενίσχυσε το αίσθημα του φόβου, αφού ο καθένας ήταν αποκλειστικά υπεύθυνος για τη ζωή του και έπρεπε μόνος του να τα καταφέρει.

2.Παράλληλα, μια πανίσχυρη επικοινωνιακή προπαγάνδα ξέπλενε την κυβέρνηση από κάθε ευθύνη στις κρίσεις που ξεσπούσαν με τον ισχυρισμό ότι οι κρίσεις είναι εξωγενείς – εισαγόμενες, σύντομα θα τελειώσουν και θα επιστρέψουμε στην «κανονικότητα».

Οι κρίσεις, όμως, που περνάει η χώρα την τελευταία δεκαπενταετία (δημοσιονομική, κλιματική, υγειονομική, ενεργειακή, πληθωριστική) είναι η «νέα κανονικότητα» του μέλλοντός μας. Η ΝΔ, αντί να θωρακίσει την ανθεκτικότητα της χώρας αυτά τα τέσσερα χρόνια με αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, που θα έχει κορμό τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, και με ισχυρό δημόσιο και δωρεάν κοινωνικό και προνοιακό κράτος, είδε τις κρίσεις ως ευκαιρία για να εφαρμόσει το νεοφιλελεύθερο σχέδιό της στην υγεία, στο φυσικό περιβάλλον, στην ενέργεια και στον πληθωρισμό της απληστίας των κερδών των ολιγαρχών, όπως στην παραγωγή και στη διάθεση της ενέργειας, στα τρόφιμα και σε άλλα βασικά αγαθά. Ως ευκαιρία για να ενισχύσει με 50 δισ. ευρώ το πελατειακό της κράτος με απευθείας αναθέσεις, γιγαντώνοντας την κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα.

Γι’ αυτό τονίζαμε προεκλογικά ότι η κοινωνία χρειάζεται μια ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση απέναντι σε μια πανίσχυρη και αυτοδύναμη κυβέρνηση της ΝΔ. Δεν πείσαμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ παραμένει αξιωματική αντιπολίτευση και πρέπει να αντιμετωπίσουμε το διπλό σοκ, από τις εκλογές και από την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από την προεδρία του κόμματος. Είμαστε, λοιπόν, υποχρεωμένοι σήμερα να ανασυγκροτηθούμε εν κινήσει, με το βλέμμα στις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Τα αίτια της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ θα συζητηθούν, θα αναλυθούν ενδελεχώς, όπως αποφασίσαμε συλλογικά στην ΚΕ, και θα αποτυπωθούν τελικά στο Έκτακτο Συνέδριο του κόμματός μας. Ταυτόχρονα, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ προχωρά τάχιστα σε Διαρκές Συνέδριο και στην εκλογή προέδρου από τη βάση τον Σεπτέμβριο.

Στη συζήτηση που ήδη διεξάγεται στον δημόσιο χώρο για το μέλλον του κόμματός μας, θεωρώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, που συγκροτήθηκε από τις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας μέχρι το Δημοκρατικό Κέντρο, οφείλει να απευθυνθεί στην κοινωνική πλειοψηφία με ξεκάθαρο λόγο και να επανανοηματοδοτήσει τις σχέσεις του με τα κοινωνικά στρώματα που υπερασπίζεται και επιθυμεί να εκπροσωπεί: τους εργαζομένους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, τους αυτοαπασχολουμένους, τους ανέργους, τους αγρότες, τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, τους νέους, τις γυναίκες.

Τέλος, η ανασυγκρότηση πρέπει να γίνει με συλλογικότητα, συντροφικότητα και σοβαρότητα για να πρωταγωνιστήσει εκ νέου ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ στην αντεπίθεση των αριστερών ιδεών και πρακτικών και στη διαμόρφωση εναλλακτικής λύσης, με όραμα και αισιοδοξία για το μέλλον της χώρας και της κοινωνίας. Οφείλουμε να δημιουργήσουμε ένα κόμμα αριστερό, λαϊκό, μαζικό, με συλλογικές δομές, διαδικασίες και κανόνες που θα τους τηρούν όλοι.

Έχουμε την εμπειρία, έχουμε τις δυνατότητες, έχουμε τη θέληση και θα το πετύχουμε!