Συνέντευξη της Όλγας Γεροβασίλη, Δ’ Αντιπροέδρου της ΒτΕ και βουλευτή Άρτας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, στην Εφημερίδα των Συντακτών και τον δημοσιογράφο Δημήτρη Τερζή

    Ο ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. δείχνει να βρίσκεται στην πιο κρίσιμη φάση της ιστορίας του. Πολλοί λένε ότι η διάσπαση είναι προ των πυλών. Αρκετό καιρό πριν, ήσασταν η πρώτη που είχε μιλήσει γι` αυτό το ενδεχόμενο. Βλέπετε να επιβεβαιώνεστε;

Η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. είναι πολύτιμη για λόγους απόλυτα ρεαλιστικούς και σε ό,τι με αφορά προσωπικά και για λόγους συναισθηματικούς. Η δράση μου στο κόμμα μας και στην πολιτική βασίζεται στην πεποίθησή μου πως η δικαιοσύνη, η ειρήνη και η ευημερία είναι υπόθεση και δικαίωμα όλων. Είμαι εδώ για να υπηρετώ, ελέγχοντας και ανατρέποντας τα κακώς κείμενα, προτείνοντας και υλοποιώντας συγκεκριμένες δράσεις που κάνουν την καθημερινότητα της κοινωνίας καλύτερη. Και βρίσκομαι στοv ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. γιατί πιστεύω πως εδώ υπάρχει η κρίσιμη ανθρώπινη μάζα και το αξιακό φορτίο που ανταποκρίνεται σε αυτή την υπαρξιακή αναζήτηση. Και εκτιμώ ότι αυτή δεν είναι μόνο προσωπική μου στάση. Είναι αλήθεια ότι βρισκόμαστε σε δύσκολη και σύνθετη φάση. Δεν θεωρώ, όμως, ότι βρισκόμαστε σε κατάσταση αντίστοιχη με του 2015, όπου στον ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε μια στρατηγική διαφωνία για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Γι’ αυτό επιμένω σήμερα στη σημασία της ενότητας. Να πέσουν οι τόνοι από όλες τις πλευρές και να ανεβάσουμε τους τόνους απέναντι στη ΝΔ. Έχουμε χρέος να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες των 150.000 πολιτών που συμμετείχαν στην εκλογή Προέδρου και στην εντολή που μας έδωσαν 1 εκατομμύριο πολίτες στις τελευταίες εκλογές και μας όρισαν αξιωματική αντιπολίτευση.

    Κατά την άποψή σας πρέπει να διαγραφούν τα 4 στελέχη που έχουν παραπεμφθεί στην Επιτροπή Δεοντολογίας; Υπενθυμίζω ότι σε πρόσφατη δημοσκόπηση η βάση του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει βαθιά διχασμένη σε αυτό το ενδεχόμενο με το «όχι» να υπερτερεί με μικρή διαφορά από το «ναι».

Είναι αλήθεια ότι έγιναν απαράδεκτες δηλώσεις που υπερβαίνουν κατά πολύ τα όρια κριτικής στον Πρόεδρο του κόμματος και μάλιστα από την επομένη της εκλογής του από μία δημοκρατική διαδικασία. Είναι άλλο πράγμα η κριτική στα πλαίσια του εσωκομματικού διαλόγου και άλλο πράγμα δηλώσεις που αμφισβητούν την ετυμηγορία των μελών του κόμματος ή προαναγγέλλουν αποχωρήσεις και τη δημιουργία νέου κόμματος. Αν θέλετε μάλιστα, οι δηλώσεις αυτές, με το περιεχόμενο και την έντασή τους, δεν αφήνουν χώρο και στην πολιτική συζήτηση και στην εύλογη κριτική να αναπτυχθούν, ώστε να γίνουμε καλύτεροι. Ωστόσο, θεωρώ ότι πρέπει να γίνει ένα βήμα πίσω και να δώσουμε έμφαση στα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν τη χώρα και την κοινωνία. Από εκεί και πέρα, ο ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. έχει καταστατικό και όργανα και σε αυτό το πλαίσιο θα συζητήσουμε για όλα αυτά τα ζητήματα - θέλω να πιστεύω - με διάθεση σύνθεσης.

    Λένε πως σ’ ένα χωρισμό φταίνε και οι δύο. Ισχύει αυτό στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ και στο ενδεχόμενο διάσπασης; Αν ναι, ποιες είναι η ευθύνες της κάθε πλευράς;

Κύριε Τερζή, πάντα στον χωρισμό φταίνε και οι δύο. Από την πλευρά μου, όμως, επιμένω στην ανάγκη να βγούμε από το αδιέξοδο και να βρούμε έναν κώδικα συνεννόησης στα βασικά: 1. Ότι μόλις πριν ένα μήνα εκλέξαμε Πρόεδρο τον Στέφανο Κασσελάκη και όλες και όλοι σεβόμαστε το αποτέλεσμα της κάλπης. 2. Ότι πρέπει να μπει ένα τέλος στις δημόσιες αντεγκλήσεις από τηλεοράσεως και στους καβγάδες του πληκτρολογίου και να υπάρξει αυτοσυγκράτηση από όλες τις πλευρές. Ακόμη και σε ζητήματα που μας αποσταθεροποιούν προσωπικά, στην πολιτική δεν μπορεί να είναι αυτό το μέτρο. 3. Ότι σεβόμαστε το καταστατικό και τις διαδικασίες και για όλα τα ζητήματα συζητάμε «ήρεμα και απλά». 4. Ότι επιμένουμε στην ανάγκη να εκφράσει ο ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. μια μεγάλη πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία από την ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά έως το προοδευτικό κέντρο, ώστε να επιστρέψει ξανά σε τροχιά διακυβέρνησης. Με λίγα λόγια, το αδιέξοδο σε καμία εκδοχή δεν είναι το ζητούμενο.

    Οι δημοσκοπήσεις παρουσιάζουν έναν ΣΥΡΙΖΑ σε ελεύθερη πτώση. Θεωρείτε ότι αυτό είναι αποτέλεσμα της εσωστρέφειας που ταλανίζει το κόμμα ή ότι έχετε πάψει να είστε ελκυστικοί στην κοινωνία;

Αναμφίβολα, τα γεγονότα του τελευταίου διαστήματος έχουν παίξει σημαντικό ρόλο. Ωστόσο, θεωρώ ότι υπάρχουν και βαθύτερα αίτια, πολιτικά και κοινωνικά, τα οποία πρέπει να μελετήσουμε διεξοδικά. Άρα, από τη μία, πρέπει άμεσα να υπερβούμε τη σημερινή κρίση, διότι όσο εμείς παραμένουμε στον μικρόκοσμο της εσωκομματικής μας αυτοαναφορικότητας, οι πολίτες έχουν καθημερινά προβλήματα και περιμένουν λύσεις. Από την άλλη, όμως, πρέπει να πείσουμε ότι έχουμε σχέδιο και αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση απέναντι στη ΝΔ. Στην εξωτερική πολιτική, όπου ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε την απαράδεκτη στάση της αποχής από το ψήφισμα του ΟΗΕ για ανθρωπιστική εκεχειρία στη Γάζα. Στην ακρίβεια, όπου οι τιμές εκτινάσσονται στα ύψη. Στην πραγματική οικονομία, που η κυβέρνηση επιβαρύνει τους ελεύθερους επαγγελματίες ενώ αφήνει ανέγγιχτα τα υπερκέρδη των καρτέλ. Στην υγεία, που τα νοσοκομεία καταρρέουν. Στο κράτος δικαίου, όπου επιχειρείται η συγκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών, μέλη της ΑΔΑΕ όπως η κ. Παπανικολάου και ο κ. Γκρίτζαλης διώκονται και έντιμοι δικαστές όπως ο κ. Ράμμος στοχοποιούνται ανελέητα ακόμη και από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό της χώρας.

    Έως σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας έχει τηρήσει ευλαβικά την ουδετερότητά του. Με δεδομένο το γεγονός ότι από το Ζάππειο είχε δηλώσει «παρών» και για την επόμενη μέρα ως εγγυητής της ενότητας, θεωρείτε ότι υπάρχει η πιθανότητα να παρέμβει το επόμενο διάστημα αν τα πράγματα χειροτερέψουν;​

Κανείς δεν θα υποδείξει στον Αλέξη Τσίπρα αν θα μιλήσει, πότε θα μιλήσει και τι θα πει. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι κεφάλαιο για την Αριστερά στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Ο ίδιος αποφάσισε να αποχωρήσει από Πρόεδρος του κόμματος αναλαμβάνοντας την ευθύνη που του αναλογούσε και αφήνοντας, όπως ο ίδιος είπε, το νέο κύμα να περάσει. Έκτοτε, ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία έχει προχωρήσει συντεταγμένα και συλλογικά στις αποφάσεις του και στην εκλογή νέου Πρόεδρου μέσα από μια μαζική δημοκρατική διαδικασία. Συνεπώς, η ευθύνη πέφτει στη νέα ηγεσία και σε όλους εμάς. Ο Αλέξης Τσίπρας ούτε αποτελεί μέρος του σημερινού προβλήματος ούτε βεβαίως έχει λόγο να αποτελέσει.