Εισήγηση του Γ. Παπαηλιού, βουλευτή Αρκαδίας ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και τομεάρχη Αγροτικής Ανάπτυξης με αρμοδιότητα την κτηνοτροφία, στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για την «κύρωση του Μνημονίου Κατανόησης μεταξύ του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Υπουργείου Γεωργίας και Αγροτικής Πρόνοιας της Δημοκρατίας της Ινδίας για συνεργασία στον τομέα της γεωργίας»

Τα μνημόνια «κατανόησης» μεταξύ χωρών σε διάφορους τομείς – εν προκειμένω στον πρωτογενή τομέα – είναι σημαντικά, διότι προάγουν τη συνεργασία, που επιβάλλεται στο πλαίσιο των διακρατικών συναλλαγών  και δράσης, που αποτελούν προϋπόθεση για την πρόοδο (όλων) των μερών.  

Η Ινδία αποτελεί μια ταχύτατα αναπτυσσόμενη οικονομία, ενώ πρόκειται και -για τεράστια καταναλωτική αγορά.

Με τους ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης της ινδικής οικονομίας, ενδυναμώνεται η αγοραστική δύναμη της μεσαίας τάξης, που κατευθύνεται και σε κατανάλωση προϊόντων του αγροδιατροφικού τομέα και σε  αυξανόμενη ζήτηση προϊόντων και υπηρεσιών υψηλής ποιότητας.

Ενδεικτικά στο νομοσχέδιο-στο μνημόνιο αναφέρονται οι τομείς της πρωτογενούς παραγωγής που αφορούν την συνεργασία των δύο χωρών.

Σημαντική είναι και η αναφορά στη συνεργασία για την  προστασία των προϊόντων Γεωγραφικής ΄Ένδειξης και Ονομασίας Προέλευσης.

Τα ελληνικά προϊόντα, που έχουν καταχωρηθεί ως προϊόντα προστατευόμενης γεωγραφικής ένδειξης στην Ινδία, είναι η μαστίχα Χίου, τα παρθένα  ελαιόλαδα Σητείας και Καλαμάτας, ενώ αναμένεται και η ένταξη της ελιάς Καλαμάτας  ΠΟΠ.

Το ούζο, το τσίπουρο, η τσικουδιά , η φέτα, η ρετσίνα Αττικής, οι οίνοι Νεμέας, Νάουσας, τα ελαιόλαδα Πεζών Ηρακλείου Κρήτης και Λέσβου είναι προϊόντα, για τα οποία έχουν υποβληθεί αιτήσεις καταχώρησης, ως προϊόντα προστατευόμενης γεωγραφικής ένδειξης (στην Ινδία), αλλά δυστυχώς δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη η προσπάθεια ένταξης τους και μάλιστα για κάποια από αυτά ίσως και να έχει εγκαταλειφθεί. Αυτό γίνεται, διότι το κράτος δεν αναλαμβάνει ολοκληρωμένες πρωτοβουλίες ενίσχυσης της εξωστρέφειας και προώθησης  των υψηλής ποιότητας αγροτικών προϊόντων

Στο μνημόνιο γίνεται (επίσης) αναφορά στον τρόπο συνεργασίας και τα μέσα υλοποίησης της, όπως  στην ανταλλαγή επιστημονικών, ερευνητικών και  τεχνικών πληροφοριών, στην ενθάρρυνση δραστηριοτήτων μικτών επιχειρήσεων για τη συνεργασία μεταξύ των συνεταιριστικών-συνεργατικών και ιδιωτικών φορέων των δύο χωρών.

Στο υπό κρίση μνημόνιο, συμβαλλόμενα μέρη είναι η Ινδία και η Ελλάδα. Η χώρα μας ανήκει στην Ευρωπαϊκή ‘Ένωση και λειτουργεί και στον αγροτικό τομέα βάσει των κανόνων της.

Από την ίδρυσή της, ως Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, η Ευρωπαϊκή Ένωση καθιέρωσε την Κοινή Αγροτική Πολιτική.

Η νέα ΚΑΠ θα μπορούσε να αξιοποιηθεί με τις πολιτικές «από το αγρόκτημα στο πιάτο», την πράσινη ανάπτυξη και τη βιοποικιλότητα όμως το Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο που κατέθεσε η ΝΔ στο πλαίσιο της νέας ΚΑΠ είναι ελλειμματικό.

Το Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο, καταρτίστηκε χωρίς διαβούλευση με τους φορείς και παραμένει στη λογική της απλής  διαχείρισης των κοινοτικών πόρων, χωρίς αναπτυξιακό σχεδιασμό  και χωρίς εξειδίκευση συγκεκριμένων καλλιεργειών, βάσει των επιστημονικών δεδομένων, με σκοπό  τα σχετικά προϊόντα  να διατίθενται στην παγκόσμια αγορά.

Το Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο δεν προσανατολίζεται στη στήριξη  των μικρών αγροτικών επιχειρήσεων. Μεταφέρονται πόροι ύψους 1 δις περίπου από τον Πυλώνα Ι στον Πυλώνα ΙΙ.

Επίσης το Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο μεταθέτει στο μέλλον το ζήτημα της σύγκλισης των δικαιωμάτων, διατηρώντας τις ανισότητες του παρελθόντος κυρίως έναντι των νέων αγροτών και δεν προβλέπει την αναπλήρωση και στήριξη του εισοδήματος των μικρών παραγωγών που θα βρεθούν χαμένοι, με κίνδυνο εγκατάλειψης εμβληματικών καλλιεργειών για τη χώρα.

Δεν στηρίζει πολιτικές νησιωτικότητας και ορεινότητας, δεν προβλέπει τη στήριξη μικρών επιχειρήσεων που θα μείνουν εκτός αναδιανεμητικής ενίσχυσης, δεν προβλέπει στήριξη των ΠΟΠ και ΠΓΕ προϊόντων, ενώ απουσιάζει η εξειδίκευση για τη διαχείριση των οικολογικών σχημάτων.

Απαιτείται ανασχεδιασμός του Εθνικού Στρατηγικού Σχεδίου και ανακατεύθυνση των πόρων για τη στήριξη των ασθενέστερων και πιο ευάλωτων αγροτών και για την ενίσχυση της ανθεκτικότητας της ελληνικής γεωργίας έναντι της πολλαπλής κρίσης, με την  κλιματική, υγειονομική, ενεργειακή και άλλες, διάστασή της.

Ενώ λοιπόν ο αγροτικός τομέας της χώρας μας έχει τις δυνατότητες να ενισχύσει και να αναβαθμίσει την εξωστρέφειά του, με αύξηση των εξαγωγών αγροτικών προϊόντων αντιμετωπίζει σε εθνικό επίπεδο σοβαρά προβλήματα βιωσιμότητας.

Ειδικότερα, η οριζόντια και μεγάλη μείωση των ενισχύσεων, σε αυτή τη φάση της προκαταβολής της βασικής ενίσχυσης, και τα συνολικότερα προβλήματα στο πλαίσιο της πληρωμής των ενισχύσεων έχουν δημιουργήσει, εύλογα, μεγάλη ανησυχία στον αγροτικό κόσμο.

Παράλληλα η κυβέρνηση αποδιοργανώνει, αποστελεχώνει και υποστελεχώνει συστηματικά και  συνειδητά, τις υπηρεσίες του ΥπΑΑΤ, του ΟΠΕΚΕΠΕ και του ΕΛΓΑ που θα πρέπει να υλοποιήσουν τη νέα ΚΑΠ, υπ΄  αυτές τις «αντίξοες» συνθήκες και με αυτά τα «δύσκολα» δεδομένα.

Συμπερασματικά, χρειάζεται αλλαγή πλεύσης στην αγροτική πολιτική, ώστε η ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία να μπορέσουν να επωφεληθούν και του μνημονίου κατανόησης με την Ινδία.