Η βία κατά των γυναικών, η έμφυλη βία, έχει προσλάβει διαστάσεις τα τελευταία χρόνια. Η πατριαρχική κοινωνική αντίληψη, τα στερεότυπα, οι ανισότητες, οι διακρίσεις, οι πολλαπλές εξαρτήσεις των γυναικών, αλλά και η οικονομική και κοινωνική κρίση, έχουν επιδεινώσει την κατάσταση.

Το αίτημα για την καταπολέμησή της, δεν μπορεί να συνιστά στιγμιαία υπόμνηση εξ αφορμής μιάς «παγκόσμιας» ημέρας ή ενός γεγονότος που έρχεται στη δημοσιότητα και προβάλλεται.

Πρέπει να καταστεί καθημερινή πρακτική σε όλα τα επίπεδα, στην οικογένεια, στο σχολείο, στην εργασία, στην κοινωνία εν γένει, παντού. Και αυτό θα πραγματοποιηθεί, αφού προηγουμένως γίνει βίωμα όλων, (και) με τη λήψη των αναγκαίων νομοθετικών και διοικητικών μέτρων, προληπτικών, αποτρεπτικών, παιδαγωγικών, υποστηρικτικών, ώστε η βία κατά των γυναικών και άλλων ευάλωτων ομάδων να εξαλειφθεί.

Πάντως, το γενικότερο αίτημα και η συνακόλουθη διεκδίκηση για ουσιαστική ισότητα παραμένουν ζητούμενα.

Η υλοποίησή της, εκκινώντας από την πλήρη εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, απαιτεί την άσκηση συγκεκριμένων και επομένως εφαρμοσμένων πολιτικών, που να αλλάζουν εμπεδωμένες νοοτροπίες, συμπεριφορές και εν τέλει συστήματα σε όλα τα πεδία.

https://www.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid0cL9mmYWTgwzay8LrDHuX38hEiqZNxmk5N7mqiuUgGNVpzCdEEA6nfpF2Z5V1BrCnl&id=100063562927655&paipv=0&eav=AfZWxqKAzxuMCHa0bu2ljta5KlRUI8NSj_AVlvISXMfcmnmPHAxzCqsg0F2WDXi2RRk&_rdr