Σημεία ομιλίας στη Βουλή της βουλευτή Α Θεσσαλονίκης και Αναπληρώτριας Τομεάρχη Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία επί του νομοσχεδίου για την Ισότητα στον πολιτικό γάμο

Έρχονται κάποιες φορές στη ζωή μας που καλούμαστε να αναμετρηθούμε με τον εαυτό μας, με την ευθύνη μας και τελικά με την Ιστορία. Πιστεύω ότι η σημερινή μέρα είναι μία από αυτές. Ως νέα βουλευτής, μου δίνεται η ευκαιρία να συνεισφέρω θετικά στην εξέλιξη της κοινωνίας μας, κάνοντας ένα καθοριστικό βήμα μπροστά, στη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στην αναγνώριση του δικαιώματος κάθε ατόμου στην προσωπική ευτυχία μέσα από τον θεσμό του γάμου.

Πολλοί άνθρωποι αντιμάχονται με ορμή ο,τιδήποτε διαφορετικό από το μοντέλο της δικής τους οικογένειας ή της οικογένειας μέσα στην οποία έχουν μεγαλώσει. Πολλοί στέκονται με σκεπτικισμό απέναντι στις νέες μορφές οικογένειας και άλλοι χαιρόμαστε που υπάρχουν πλέον περισσότεροι τρόποι να εκφράσουν και να περιγράψουν το «μαζί» απ’ ό,τι υπήρχαν στο παρελθόν.

Κατανοώ πόσο δύσκολο είναι να αποδεχτούμε μια διαφορετική οικογένεια. Πόσες θύελλες ξυπνάει μέσα μας κάτι τέτοιο. Πόσες εσωτερικές συγκρούσεις πυροδοτεί. Πόσες προσωπικές αγκυλώσεις ξεγυμνώνει. Όμως, οι χαρούμενοι άνθρωποι σχηματίζουν χαρούμενες και λειτουργικές κοινωνίες! Με ανθρώπους γενναίους που επέλεξαν την αλήθεια από το ψέμα, την αγάπη από το μίσος, την αποδοχή από τη μισαλλοδοξία. Και μόνο αυτός ο κόσμος αξίζει στα παιδιά μας…

Η πολιτεία οφείλει να προστατεύει με τον ίδιο τρόπο όλες τις οικογένειες και η προστασία αυτή δεν πλήττει σε τίποτα την πυρηνική μορφή της οικογένειας. Γιατί οικογένεια είναι εκείνο το συναισθηματικό πλαίσιο, όπου οι άνθρωποι φροντίζουν ο ένας τον άλλον και νιώθουν αγάπη, αποδοχή και ασφάλεια. Και μέσα στο οποίο οι άνθρωποι μπορούν να εξελίσσονται και να αναπτύσσονται σε όλα τα επίπεδα.

Τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+, τα δικαιώματα όλων ανεξαιρέτως, είναι ανθρώπινα δικαιώματα. Από εκεί πρέπει να εκκινεί κι εκεί να καταλήγει, αυτό είναι που πρέπει να κατευθύνει τη συζήτησή μας.

Σήμερα γίνεται ένα πολύ σημαντικό, αν και καθυστερημένο, βήμα. Μετά από σχεδόν 5 χρόνια αδράνειας, συζητούμε σήμερα για την ισότητα στον πολιτικό γάμο και για αυτονόητα δικαιώματα, και μάλιστα σε ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα, με τεράστια έξαρση στη ρητορική μίσους και στον κακοποιητικό λόγο, λεκτική και ψυχολογική βία με τη μορφή πιέσεων και απειλών που χρησιμοποιούν ακόμα και βουλευτές μέσα στο ίδιο το Κοινοβούλιο.

Είναι καθήκον μας η ισότητα στον πολιτικό γάμο, η ρύθμιση ζητημάτων που απορρέουν από αυτόν ή ζητημάτων στο εργασιακό περιβάλλον, καθώς και θεμάτων αναγνώρισης γάμου/γονεϊκής σχέσης/τεκνοθεσίας, που τελέστηκαν στο εξωτερικό. Είναι καθήκον μας να γίνουν ορατοί οι μέχρι σήμερα αόρατοι από τον νόμο μη βιολογικοί γονείς. Να προστατέψουμε τα παιδιά με ΛΟΑΤΚΙ γονείς και να προασπίσουμε τα δικαιώματά τους - να κατοχυρωθούν πολιτειακά, νομικά, ώστε να δίνεται η δυνατότητα στους μη βιολογικούς γονείς να είναι κοντά στα παιδιά τους όταν τους χρειάζονται· στο σχολείο, στο σπίτι, στο νοσοκομείο, στην τραγική περίπτωση που θα «φύγει» ο ένας εκ των δύο γονέων. Να έχουν όλα τα παιδιά ίδια δικαιώματα.

Βασισμένοι τόσο στις επιστημονικές τεκμηριώσεις όσο και στις συγκλονιστικές μαρτυρίες παιδιών που ζουν ή ενηλίκων που έχουν μεγαλώσει μέσα σε οικογένειες με ΛΟΑΤΚΙ γονείς, είναι καθήκον μας να αποτρέψουμε τις διακρίσεις που δέχονται αυτά τα άτομα και τα παιδιά τους λόγω της σεξουαλικότητας των γονέων τους.
Η Ελληνική Ψυχολογική Εταιρεία αναφέρει ρητά ότι «ο ισχυρισμός ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός των γονέων επηρεάζει ζητήματα ανάπτυξης ταυτότητας φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού των παιδιών δεν συνάδει με τα ερευνητικά δεδομένα», ότι για την ψυχολογία των παιδιών σημαντικό δυσμενή παράγοντα αποτελεί ο στιγματισμός οικογενειών και παιδιών με μη τυπικά ή νευροτυπικά χαρακτηριστικά, τονίζοντας ότι «είναι κρίσιμο να σχεδιαστούν και να υλοποιηθούν εκπαιδευτικές και κοινωνικές πολιτικές» για την προστασία τους.

Κι εδώ μπαίνει το ζήτημα της ενσυναίσθησης και της παιδείας. Το σημαντικότερο είναι πώς θα δημιουργήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες συμπερίληψης. Και για αυτό πρέπει να ανοίξει ένας ακόμη εκτενέστερος διάλογος. Όχι όμως για το αυτονόητο, δηλαδή για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας αλλά για τη μετάπλαση της νοοτροπίας της ελληνικής κοινωνίας. Για να μην καταλήξουμε σε μια νομοθετική κατοχύρωση απλά στα χαρτιά αλλά με καθημερινές διακρίσεις στην πράξη.
Πρέπει επιτέλους να δούμε συνολικά το κρίσιμο ζήτημα της παρένθετης κυοφορίας, το οποίο εγείρει δύσκολα ηθικά και νομικά ζητήματα, καθώς και ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία στηρίζουμε κάθε βήμα προόδου και άρσης διακρίσεων, πάνω από μικροκομματικές σκοπιμότητες.
Τι θα λέγατε λοιπόν να ανάψουμε όλοι ένα φως μέσα στα σκοτάδια του μυαλού μας και να αφήσουμε ανοιχτό αυτό το φως και στις ελεύθερες ψυχές των παιδιών, που είναι σχεδιασμένες μόνο να αγαπούν, χωρίς να τις λερώσουμε με το μίσος;