Ένας χρόνος πέρασε από το σιδηροδρομικό έγκλημα στα Τέμπη που έκλεψε τη ζωή 57 συνανθρώπων μας.

Για 57 οικογένειες ο χρόνος σταμάτησε εκεί. Οι συγγενείς των θυμάτων και μαζί τους η ελληνική κοινωνία θέτουν επίμονα ερωτήματα για το τι συνέβη πριν αλλά και μετά το δυστύχημα χωρίς να λαμβάνουν απαντήσεις. Αντίθετα, μάλιστα, οι απαντήσεις των «υπευθύνων» γεννούν ακόμα περισσότερα ερωτήματα.

Η ευθύνη παραμένει αόριστη, δεν προσωποποιείται, δεν έχει ονοματεπώνυμο. Ακούστηκαν και συνέβησαν πολλά. Από τη «θυσία» των θυμάτων, την «κακιά ώρα», τα ανθρώπινα λάθη σταθμάρχη και μηχανοδηγού και το ανύπαρκτο σύστημα τηλεδιοίκησης μέχρι την αλλοίωση του χώρου του δυστυχήματος, τις άνωθεν εντολές που έλαβε ο τέως Περιφερειάρχης Θεσσαλίας και τα αμείλικτα ερωτήματα γύρω από την εμπορική αμαξοστοιχία. Αν το σύστημα τηλεδιοίκησης είχε εγκατασταθεί με την ίδια επιμέλεια και ταχύτητα την οποία επέδειξε η κυβέρνηση για το μπάζωμα του χώρου, σήμερα δε θα θρηνούσαμε 57 ανθρώπους. Ακούσαμε μέχρι ότι τα Τέμπη «δεν αφορούν κανέναν στην Ελλάδα».

Η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι οι ευθύνες θα αποδοθούν, όταν την ίδια ώρα προστατεύει πολιτικά πρόσωπα τα οποία θεωρεί υπεράνω ευθύνης και λογοδοσίας και επιτρέπει πράξεις και παραλείψεις που συσκοτίζουν τη διερεύνηση και απόδοση ευθυνών.

Στεκόμαστε με σεβασμό δίπλα στις οικογένειες των θυμάτων και στους τραυματίες στον αγώνα τους για δικαιοσύνη και δικαίωση.