Την ανάγκη εκσυγχρονισμού του νομοθετικού πλαισίου για τους ειδικευόμενους ιατρούς, σύμφωνα με τις ανάγκες του Εθνικού Συστήματος Υγείας και το δημόσιο συμφέρον, επισημαίνει ο Τομεάρχης Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και Βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία κ. Βασίλης Κόκκαλης με ερώτησή του προς τον Υπουργό Υγείας κ. Άδωνι Γεωργιάδη.

Αναλυτικά η ερώτηση του κ. Κόκκαλη: «Σύμφωνα με το νόμο 123/1975 "περί ρυθμίσεως θεμάτων ιατρικού προσωπικού νοσηλευτικών ιδρυμάτων κλπ" ορίζεται στο άρθρο 1 ότι: “Από της ενάρξεως ισχύος του παρόντος η εις θέσιν ειδικευομένου προσλήψεως Ιατρών εις τα Νοσηλευτικά Ιδρύματα δια την πλήρωσιν των κενών και εκάστοτε κενουμένων πάσης φύσεως νενομοθετημένων θέσεων ενεργείται δια συμβάσεως εργασίας ιδιωτικού δικαίου ωρισμένου χρόνου. 2. Η διάρκεια της συμβάσεως των εις θέσιν ειδικευομένου τοποθετουμένων ιατρών ορίζεται ίση προς τον απαιτούμενον, εν εκάστη περιπτώσει, χρόνον δια την απόκτησιν μιας κυρίας και μόνον ειδικότητος ή δι` όσον χρόνον παρέχει άσκησιν η κλινική, το εργαστήριον ή το τμήμα Νοσηλευτικού Ιδρύματος, εις ο ούτος ασκείται, και μέχρι συμπληρώσεως του απαιτουμένου δια την απόκτησιν της μιας κυρίας και μόνο ειδικότητος.

Σύμφωνα δε με την παρ. 4 ότι ”εις τους καθ` οιονδήποτε τρόπον ειδικευομένους ιατρούς δια την απόκτησιν της μιας και μόνον κυρίας ιατρικής ειδικότητος καταβάλλεται αποζημίωσις ίση προς τας αποδοχάς ειδικευομένου βοηθού και δι`όσον χρόνον μόνον απαιτείται δια την απόκτησιν ταύτης".

Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι η ειδική ορισμένου χρόνου σύμβαση εργασίας που συνάπτεται μεταξύ του νοσηλευτικού ιδρύματος και του ειδικευομένου ιατρού αποσκοπεί στην άσκηση αυτού για την απόκτηση μιας και μόνον κυρίας ειδικότητας και η διάρκειά της είναι ίση με τον χρόνο που απαιτείται για την απόκτηση της ειδικότητας αυτής.

Επίσης, προκύπτει ότι το καταβαλλόμενο στον ειδικευόμενο ιατρό μηνιαίο ποσό χρημάτων χαρακτηρίζεται από τις άνω διατάξεις ως αποζημίωση, ενόψει του ότι καταβάλλεται με σκοπό την εξασφάλιση των μέσων συντηρήσεως του ιατρού κατά το διάστημα της ειδικεύσεως του και δεν αποτελεί αντάλλαγμα για την παρεχομένη από αυτόν εργασία. Την αποζημίωση δε αυτή δικαιούται μόνον για το χρονικό διάστημα που απαιτείται για την απόκτηση μιας κυρίας ειδικότητας.

Επομένως, σύμφωνα με το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο ο ειδικευόμενος ιατρός, αν προσληφθεί για να ασκηθεί για μία κυρία ειδικότητα και αφού ασκηθεί σ` αυτή για ορισμένο χρονικό διάστημα την εγκαταλείψει και προσληφθεί εν συνεχεία στο αυτό ή άλλο νοσηλευτικό ίδρυμα για ειδίκευση σε άλλη κυρία ειδικότητα, δεν δικαιούται αποζημίωση και για το χρονικό διάστημα που απασχολήθηκε για την άσκηση στην κυρία ειδικότητα που είχε επιλέξει αρχικά και μετέπειτα εγκατέλειψε, διότι τότε, κατά παράβαση της ανωτέρω διατάξεως, θα του καταβαλλόταν αποζημίωση για χρόνο μεγαλύτερο από τον απαιτούμενο για την απόκτηση μιας κυρίας ειδικότητας.

Όμως, προσφάτως, νομοθετήθηκε το άρθρο 29 του Ν. 4958/2022 (ΦΕΚ Α 142/21.7.2022), το οποίο συνιστά παρέκκλιση από το ως άνω νομοθετικό καθεστώς η εξαίρεση στον ανωτέρω κανόνα, καθώς, σύμφωνα με το άρθρο αυτό, οι ιατροί, οι οποίοι επιλέγουν να αλλάξουν ιατρική ειδικότητα, προτού την ολοκληρώσουν και να ασκηθούν στην ειδικότητα της αναισθησιολογίας, αποζημιώνονται, κατά παρέκκλιση της παρ. 4 του άρθρου 1 του ν. 123/1975 (Α` 172), για όλο το χρονικό διάστημα που απαιτείται για την ολοκλήρωση της άσκησης στην ειδικότητα της αναισθησιολογίας, μη συνυπολογιζόμενου του χρονικού διαστήματος, κατά το οποίο είχαν ασκηθεί στην άλλη ιατρική ειδικότητα.

Επειδή, η ως άνω νομοθετική ρύθμιση πράγματι συνιστά παρέκκλιση στο μέχρι πρότινος ισχύοντα κανόνα, και εισάγει μια ευνοϊκή διάκριση υπέρ μιας κατηγορίας ειδικευόμενων ιατρών, οι οποίοι μεταβάλλουν την ειδικότητα τους επιλέγοντας ως νέα κύρια ειδικότητα αποκλειστικά την αναισθησιολογία, ενώ παράλληλα εισάγεται δυσμενής διάκριση σε βάρος των ειδικευομένων ιατρών, οι οποίοι προτίθενται να μεταβάλλουν την ειδικότητά τους σε οποιαδήποτε ιατρική ειδικότητα, πλην της αναισθησολογίας.

Επειδή, πρακτικά τούτο σημαίνει, ότι η μεν πρώτη κατηγορία, που επιλέγει την αναισθησιολογία λαμβάνει τις πάσης φύσεως χρηματικές παροχές για ολόκληρο το διάστημα που απαιτείται για την ολοκλήρωση της ειδικότητας αυτής, μη συνυπολογιζομένου του διαστήματος που διανύθηκε στην προηγούμενη ειδικότητα. Ενώ οι ειδικευόμενοι που επιλέγουν άλλη ιατρική ειδικότητα δεν λαμβάνουν παροχές για όλο το χρονικό διάστημα ολοκλήρωσης της ειδικότητας, αλλά αφαιρείται ο χρόνος που διανύθηκε στην προηγούμενη.

Επειδή, η αρχή της ισότητας και της ίσης μεταχείρισης επιβάλλει οι ειδικευόμενοι ιατροί, ανεξαρτήτως ειδικότητας, να τυγχάνουν ανάλογης και ίσης αντιμετώπισης και μεταχείρισης από το νόμο, γεγονός, που σημαίνει ότι πρέπει να απολαμβάνουν από το νόμο ανάλογων προνομίων και μέτρων, αναφορικά με την χορήγηση της χρηματικής παροχής και το εν γένει νομικό πλαίσιο που διέπει την άσκηση του δικαιώματος αλλαγής της ειδικότητάς τους.

Επειδή, από το έτος 1974 και την θέσπιση του κανόνα της μη καταβολής χρηματικής παροχής σε περίπτωση αλλαγής ειδικότητας, μετεβλήθησαν άρδην οι συνθήκες και ειδικότερα οι ανάγκες των Νοσοκομείων σε ιατρικό προσωπικό σε όλες τις ειδικότητες, γεγονός που συνιστά λόγο δημοσίου συμφέροντος.

Επειδή, η μεταβολή των συνθηκών δημιουργεί ανάγκη εκσυγχρονισμού και μεταρρύθμισης του ως άνω νομοθετικού πλαισίου στην βάση μετρήσεων και αξιολογήσεων των αναγκών των νοσοκομείων σε ιατρικό προσωπικό ανά ειδικότητα.

Επειδή, στα νοσοκομεία του ΕΣΥ διαπιστώνεται χρόνια έλλειψη σε ιατρικό προσωπικό πάσης φύσεως ειδικοτήτων, γεγονός που σημαίνει ότι η στήριξη του ΕΣΥ χρειάζεται ιατρικό δυναμικό, στο οποίο πρέπει να παρέχει ο νόμος να παρέχει κίνητρα επιλογής, τόσο απόκτησης της ιατρικής ειδικότητας στην Χώρα μας, όσο και άσκησης της ιατρικής εντός των νοσοκομείων του ΕΣΥ.

Επειδή, η έμμεση απαγόρευση αλλαγής ειδικότητας, μέσω της ποινής της μη καταβολής χρηματικών παροχών, συνιστά μια αναχρονιστική διάταξη, και λειτουργεί ως αντικίνητρο για την ενδυνάμωση του ιατρικού προσωπικού της Χώρας και για το λόγο αυτό χρήζει μεταρρύθμισης, με κριτήρια ανάλογα με αυτά στα οποία στηρίχθηκε η θέσπιση της εξαίρεσης της παρ. 4 του άρθρου 1 του ν. 123/1975 (Α` 172), με το άρθρο 29 του Ν. 4958/2022 (ΦΕΚ Α 142/21.7.2022).

Κατόπιν τούτων, ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:

1. Προτίθεστε να προβείτε στην θέσπιση ενός νέου νομοθετικού πλαισίου για την άσκηση και μεταβολή της ιατρικής ειδικότητας, με την θέσπιση κριτηρίων ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες ανά ιατρική ειδικότητα και την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος;

2. Προτίθεστε να προβείτε στην άρση της έμμεσης απαγόρευσης μεταβολής ειδικότητας του άρθρου 1 παρ. 4 του ν. 123/1975 (Α` 172), με επέκταση της εφαρμογής του άρθρου 29 του Ν. 4958/2022 (ΦΕΚ Α 142/21.7.2022) και σε άλλες ειδικότητες;»

Αναλυτικά η ερώτηση:

Αθήνα, 3 Απριλίου 2024

ΕΡΩΤΗΣΗ
         Προς τον κ. Υπουργό Υγείας  

Θέμα: «Αναγκαίος ο εκσυγχρονισμός του νομοθετικού πλαισίου για τους ειδικευόμενους ιατρούς, σύμφωνα με τις ανάγκες του Εθνικού Συστήματος Υγείας και το δημόσιο συμφέρον»   

Σύμφωνα με το νόμο 123/1975 "περί ρυθμίσεως θεμάτων ιατρικού προσωπικού νοσηλευτικών ιδρυμάτων κ.λ.π" ορίζεται στο άρθρο 1 ότι: “ Από της ενάρξεως ισχύος του παρόντος η εις θέσιν ειδικευομένου προσλήψεως Ιατρών εις τα Νοσηλευτικά Ιδρύματα δια την πλήρωσιν των κενών και εκάστοτε κενουμένων πάσης φύσεως νενομοθετημένων θέσεων ενεργείται δια συμβάσεως εργασίας ιδιωτικού δικαίου ωρισμένου χρόνου. 2. Η διάρκεια της συμβάσεως των εις θέσιν ειδικευομένου τοποθετουμένων ιατρών ορίζεται ίση προς τον απαιτούμενον, εν εκάστη περιπτώσει, χρόνον δια την απόκτησιν μιας κυρίας και μόνον ειδικότητος ή δι` όσον χρόνον παρέχει άσκησιν η κλινική, το εργαστήριον ή το τμήμα Νοσηλευτικού Ιδρύματος, εις ο ούτος ασκείται, και μέχρι συμπληρώσεως του απαιτουμένου δια την απόκτησιν της μιας κυρίας και μόνο ειδικότητος.

Σύμφωνα δε με την παρ. 4 ότι ”εις τους καθ` οιονδήποτε τρόπον ειδικευομένους ιατρούς δια την απόκτησιν της μιας και μόνον κυρίας ιατρικής ειδικότητος καταβάλλεται αποζημίωσις ίση προς τας αποδοχάς ειδικευομένου βοηθού και δι`όσον χρόνον μόνον απαιτείται δια την απόκτησιν ταύτης".

Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι η ειδική ορισμένου χρόνου σύμβαση εργασίας που συνάπτεται μεταξύ του νοσηλευτικού ιδρύματος και του ειδικευομένου ιατρού αποσκοπεί στην άσκηση αυτού για την απόκτηση μιας και μόνον κυρίας ειδικότητας και η διάρκειά της είναι ίση με τον χρόνο που απαιτείται για την απόκτηση της ειδικότητας αυτής.

Επίσης, προκύπτει ότι το καταβαλλόμενο στον ειδικευόμενο ιατρό μηνιαίο ποσό χρημάτων χαρακτηρίζεται από τις άνω διατάξεις ως αποζημίωση, ενόψει του ότι καταβάλλεται με σκοπό την εξασφάλιση των μέσων συντηρήσεως του ιατρού κατά το διάστημα της ειδικεύσεως του και δεν αποτελεί αντάλλαγμα για την παρεχομένη από αυτόν εργασία. Την αποζημίωση δε αυτή δικαιούται μόνον για το χρονικό διάστημα που απαιτείται για την απόκτηση μιας κυρίας ειδικότητας.

Επομένως, σύμφωνα με το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο ο ειδικευόμενος ιατρός, αν προσληφθεί για να ασκηθεί για μία κυρία ειδικότητα και αφού ασκηθεί σ` αυτή για ορισμένο χρονικό διάστημα την εγκαταλείψει και προσληφθεί εν συνεχεία στο αυτό ή άλλο νοσηλευτικό ίδρυμα για ειδίκευση σε άλλη κυρία ειδικότητα, δεν δικαιούται αποζημίωση και για το χρονικό διάστημα που απασχολήθηκε για την άσκηση στην κυρία ειδικότητα που είχε επιλέξει αρχικά και μετέπειτα εγκατέλειψε, διότι τότε, κατά παράβαση της ανωτέρω διατάξεως, θα του καταβαλλόταν αποζημίωση για χρόνο μεγαλύτερο από τον απαιτούμενο για την απόκτηση μιας κυρίας ειδικότητας.

Όμως, προσφάτως, νομοθετήθηκε το άρθρο 29 του Ν. 4958/2022 (ΦΕΚ Α 142/21.7.2022), το οποίο συνιστά παρέκκλιση από το ως άνω νομοθετικό καθεστώς η εξαίρεση στον ανωτέρω κανόνα, καθώς, σύμφωνα με το άρθρο αυτό, οι ιατροί, οι οποίοι επιλέγουν να αλλάξουν ιατρική ειδικότητα, προτού την ολοκληρώσουν και να ασκηθούν στην ειδικότητα της αναισθησιολογίας, αποζημιώνονται, κατά παρέκκλιση της παρ. 4 του άρθρου 1 του ν. 123/1975 (Α` 172), για όλο το χρονικό διάστημα που απαιτείται για την ολοκλήρωση της άσκησης στην ειδικότητα της αναισθησιολογίας, μη συνυπολογιζόμενου του χρονικού διαστήματος, κατά το οποίο είχαν ασκηθεί στην άλλη ιατρική ειδικότητα.

Επειδή, η ως άνω νομοθετική ρύθμιση πράγματι συνιστά παρέκκλιση στο μέχρι πρότινος ισχύοντα κανόνα, και εισάγει μια ευνοϊκή διάκριση υπέρ μιας κατηγορίας ειδικευόμενων ιατρών, οι οποίοι μεταβάλλουν την ειδικότητα τους επιλέγοντας ως νέα κύρια ειδικότητα αποκλειστικά την αναισθησιολογία, ενώ παράλληλα εισάγεται δυσμενής διάκριση σε βάρος των ειδικευομένων ιατρών, οι οποίοι προτίθενται να μεταβάλλουν την ειδικότητά τους σε οποιαδήποτε ιατρική ειδικότητα, πλην της αναισθησολογίας.
Επειδή, πρακτικά τούτο σημαίνει, ότι η μεν πρώτη κατηγορία, που επιλέγει την αναισθησιολογία λαμβάνει τις πάσης φύσεως χρηματικές παροχές για ολόκληρο το διάστημα που απαιτείται για την ολοκλήρωση της ειδικότητας αυτής, μη συνυπολογιζομένου του διαστήματος που διανύθηκε στην προηγούμενη ειδικότητα. Ενώ οι ειδικευόμενοι που επιλέγουν άλλη ιατρική ειδικότητα δεν λαμβάνουν παροχές για όλο το χρονικό διάστημα ολοκλήρωσης της ειδικότητας, αλλά αφαιρείται ο χρόνος που διανύθηκε στην προηγούμενη.

Επειδή, η αρχή της ισότητας και της ίσης μεταχείρισης επιβάλλει οι ειδικευόμενοι ιατροί, ανεξαρτήτως ειδικότητας, να τυγχάνουν ανάλογης και ίσης αντιμετώπισης και μεταχείρισης από το νόμο, γεγονός, που σημαίνει ότι πρέπει να απολαμβάνουν από το νόμο ανάλογων προνομίων και μέτρων, αναφορικά με την χορήγηση της χρηματικής παροχής και το εν γένει νομικό πλαίσιο που διέπει την άσκηση του δικαιώματος αλλαγής της ειδικότητάς τους.
Επειδή, από το έτος 1974 και την θέσπιση του κανόνα της μη καταβολής χρηματικής παροχής σε περίπτωση αλλαγής ειδικότητας, μετεβλήθησαν άρδην οι συνθήκες και ειδικότερα οι ανάγκες των Νοσοκομείων σε ιατρικό προσωπικό σε όλες τις ειδικότητες, γεγονός που συνιστά λόγο δημοσίου συμφέροντος.

Επειδή, η μεταβολή των συνθηκών δημιουργεί ανάγκη εκσυγχρονισμού και μεταρρύθμισης του ως άνω νομοθετικού πλαισίου στην βάση μετρήσεων και αξιολογήσεων των αναγκών των νοσοκομείων σε ιατρικό προσωπικό ανά ειδικότητα.

Επειδή, στα νοσοκομεία του ΕΣΥ διαπιστώνεται χρόνια έλλειψη σε ιατρικό προσωπικό πάσης φύσεως ειδικοτήτων, γεγονός που σημαίνει ότι η στήριξη του ΕΣΥ χρειάζεται ιατρικό δυναμικό, στο οποίο πρέπει να παρέχει ο νόμος να παρέχει κίνητρα επιλογής, τόσο απόκτησης της ιατρικής ειδικότητας στην Χώρα μας, όσο και άσκησης της ιατρικής εντός των νοσοκομείων του ΕΣΥ.

Επειδή, η έμμεση απαγόρευση αλλαγής ειδικότητας, μέσω της ποινής της μη καταβολής χρηματικών παροχών, συνιστά μια αναχρονιστική διάταξη, και λειτουργεί ως αντικίνητρο για την ενδυνάμωση του ιατρικού προσωπικού της Χώρας και για το λόγο αυτό χρήζει μεταρρύθμισης, με κριτήρια ανάλογα με αυτά στα οποία στηρίχθηκε η θέσπιση της εξαίρεσης της παρ. 4 του άρθρου 1 του ν. 123/1975 (Α` 172), με το άρθρο 29 του Ν. 4958/2022 (ΦΕΚ Α 142/21.7.2022).

Ερωτάται ο αρμόδιος κ. Υπουργός:
1. Προτίθεται να προβεί στην θέσπιση ενός νέου νομοθετικού πλαισίου για την άσκηση και μεταβολή της ιατρικής ειδικότητας, με την θέσπιση κριτηρίων ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες ανά ιατρική ειδικότητα και την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος;
2. Προτίθεται να προβεί στην άρση της έμμεσης απαγόρευσης μεταβολής ειδικότητας του άρθρου 1 παρ. 4 του ν. 123/1975 (Α` 172), με επέκταση της εφαρμογής του άρθρου 29 του Ν. 4958/2022 (ΦΕΚ Α 142/21.7.2022) και σε άλλες ειδικότητες;

Ο Ερωτών Βουλευτής 
Κόκκαλης Βασίλειος