Στάθηκα στις θέσεις,  στο κομμάτι που με ενδιαφέρει  λόγω επιστήμης και επαγγέλματος, στην Παραγωγική ανασυγκρότηση, με επίκεντρο τον άνθρωπο και το περιβάλλον, όπου   και   μπορώ λόγω της 30χρονης  πείρας  μου στο επάγγελμα του Μηχανικού Παραγωγής και Διοίκησης, να εκφέρω σχόλια και τεκμηριωμένη άποψη.
Στο κεφάλαιο λοιπόν που αναφέρεται στο  νέο παραγωγικό-αναπτυξιακό πρότυπο που υποστηρίζει ο Σύριζα   γράφει:
Αξιοποιεί την επιστημονική γνώση και έρευνα, την εξειδικευμένη τεχνολογία σε παραγωγικές και οργανωτικές καινοτομίες  και στην δημιουργία προϊόντων και υπηρεσιών που είναι ποιοτικά διαφοροποιημένα και υψηλής προστιθέμενης αξίας, αντί να επιδιώκει την συνεχή μείωση του εργατικού κόστους και την ιδιωτικοποίηση δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών.
Θέλω να σταθώ στο σημείο αυτό,  με μερικές παρατηρήσεις .  
Δίνω  κατ’ αρχήν ένα στοιχείο που είναι γνωστό  σ’ όλους μας.
Όλες οι ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής έχουν υψηλότερες αμοιβές εργαζομένων από την χώρα μας,   παρ’ όλα αυτά, έχουν πολύ μεγαλύτερη ανάπτυξη από εμάς και πολύ καλύτερα εμπορικά ισοζύγια.  Το υψηλότερο εργατικό κόστος από το  δικό μας δεν τους εμπόδισε. Επίσης,  τα υπόλοιπα είδη κόστους, που επιβαρύνουν τα προϊόντα  τους, είναι,   αν όχι μεγαλύτερα από τα δικά μας,  περίπου στο ίδιο  ύψος π.χ. ενεργειακό κόστος, κόστος πρώτων υλών κλπ….
Ένα πρώτο συμπέρασμα  λοιπόν είναι ότι το εργατικό κόστος, δεν αποτελεί σώνει και καλά ανασταλτικό παράγοντα στην ανάπτυξη, εκτός και αν μιλάμε για  προϊόντα εντάσεως εργασίας όπως π.χ. το ένδυμα. …
Εδώ θα μπορούσε να γράψει κανείς πολλές σελίδες με διαπιστώσεις και προτάσεις  για την διάρθρωση του παραγωγικού ιστού στην χώρα μας, δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο στο παρόν κείμενο.
Στο ισόπλευρο τρίγωνο παράγω,πουλάω,επενδύω, εκφράζεται ο κύκλος της ανάπτυξης.

Αν αφαιρεθεί μία πλευρά του  τριγώνου δεν
    υπάρχει ανάπτυξη ή αν μία εκ των πλευρών του
    μειωθεί στο μήκος της,  διαμορφώνεται  ένα
    ανισοσκελές τρίγωνο, δηλαδή διαφορετικά
    εκφραζόμενο,  μία δυσμορφία στην αναπτυξιακή
    διαδικασία.
    Για να υπάρξουν επενδύσεις, δηλαδή μία
    αναπτυξιακή πορεία ενός εγχειρήματος,  πρέπει το
    εξερχόμενό του,  να μπορεί να διατεθεί στην αγορά,
    να βρει   καταναλωτικό κοινό.
Για να πουληθεί το εξερχόμενο όμως πρέπει, πέραν της πλήρωσης των ρυθμιστικών και κανονιστικών απαιτήσεων που ισχύουν για το προϊόν, να προσφερθεί αυτό σε τιμή ανταγωνιστική, και για να συμβεί αυτό,  πρέπει  αυτό να έχει κοστολογηθεί σωστά.
Στην Κοστολόγηση θα σταθώ λοιπόν, που την θεωρώ βασική, καθολική,   απαραίτητα εφαρμόσιμη,  ανεξάρτητα από το εξερχόμενο του εγχειρήματος.
Η κοστολόγηση ως εργαλείο οργάνωσης των επιχειρήσεων, καθοδήγησης των πωλήσεων και αξιολόγησης επενδύσεων  είναι μία,  για την χώρα μας οργανωτική καινοτομία, καθημερινότητα όμως  για άλλες ανεπτυγμένες χώρες.

 Επιτρέψτε μου να σας  καταθέσω μερικές σκέψεις για τον ρόλο που μπορεί να παίξει η κοστολόγηση στην προσπάθεια  για την  παραγωγική  ανασυγκρότηση της χώρας,  την ανάπτυξη εξωστρέφειας  και  την δημιουργία θέσεων εργασίας.
Η  κοστολόγηση δεν μπορεί να είναι απολογιστική πράξη,  είναι διαμορφωτική πράξη, ο  απολογισμός που θα γίνει στο τέλος της  όποιας κοστολογικής περιόδου θα έχει ως εξερχόμενο, διορθωτικές και προληπτικές ενέργειες για την επόμενη κοστολογική περίοδο. Αν δεχτούμε το παραπάνω ως αρχή,  τότε πρέπει να γίνουν πολλές διορθωτικές ενέργειες  θεσμικού χαρακτήρα από τόσο από την  πολιτεία κατ’ αρχήν   για να ακολουθήσει ύστερα η ελληνική  επιχειρηματικότητα.
Στα 30 χρόνια στο επάγγελμα ως σύμβουλος επιχειρήσεων ιδιαίτερα σε θέματα οργάνωσης και κοστολόγησης  αναγνώρισα ότι  στην συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων  συμβαίνουν ένα από τα παρακάτω  αναφερόμενα:
ή δεν ασχολούνται καθόλου με κοστολόγηση, απλώς τιμολογούν σύμφωνα με τον ανταγωνισμό και στο τέλος της χρονιάς βλέπουν που βρίσκονται  
ή   έχουν αναθέσει την εργασία αυτή στον εσωτερικό ή εξωτερικό,  λογιστή  τους,  ο οποίος κατά κανόνα δεν έχει την απαιτούμενη γνώση για να ανταπεξέλθει στην εργασία αυτή και  φυσικά δεν έχει και τα απαιτούμενα εργαλεία ούτε και τα αναζητά, εφόσον δεν προβληματίζεται . Ότι κάνει  λοιπόν είναι απολογιστικό και αναλώνεται σε διαιρέσεις και προσθέσεις .
Ότι εξαιρείται από τα παραπάνω αναφερόμενα επιβεβαιώνει τον κανόνα.  

Για να αναπτύξει μία επιχείρηση εξωστρέφεια πρέπει  να
Έχει πιστοποιημένο προϊόν ή υπηρεσία (CE…. ISO..)
Καλές πολιτικές πωλήσεων… και
Κοστολόγια
Τα δύο πρώτα ικανοποιούνται σε  ικανοποιητικό βαθμό,  κάπως  αναπτύχτηκαν και με την βοήθεια πολλών ενεργειών από  την πλευρά της πολιτείας. Το τρίτο  που είναι και το κυριότερο, αποτελεί   τεράστιο πρόβλημα.
Επειδή δεν υπάρχει σαφήνεια ως προς την διαμόρφωση του τελικού κόστους των εξερχομένων , του νεκρού σημείου, του κόστους  αδράνειας, της σύνδεσής του με τις πωλήσεις-παραχθείσες ποσότητες … όταν βρεθούν, οι ενδιαφερόμενοι,  σε B2B συζητήσεις  έχουν πρόβλημα διαπραγμάτευσης  στο κομμάτι αυτό. Δηλαδή δεν έχουν καθαρά κριτήρια για την αποδοχή ή απόρριψη μίας παραγγελίας, δεν  έχουν  όρια κινήσεων.
Πέραν τούτων και ένας νέος επενδυτής ο οποίος μάλιστα έχει ενταχθεί πιθανώς και στον αναπτυξιακό νόμο,  όταν δεν έχει προϋπολογίσει το τελικό κόστος των προϊόντων του, τις τιμές με τις οποίες θα βγει στην αγορά για να είναι τουλάχιστον στο νεκρό του σημείο, δημιουργεί σε πολλές περιπτώσεις βιομηχανικά κουφάρια , πτωχεύσεις και  μη υπηρετούμενα δάνεια στις τράπεζες.

Τι μπορούμε να κάνουμε
 Μπορούμε να  αναπτύξουμε πολιτικές  ευαισθητοποίησης  σε ζητήματα κοστολόγησης όπως
Παρακίνηση των επιμελητηρίων ( οικονομικών,  βιομηχανικών , ……) στην διοργάνωση  σχετικών ημερίδων
Διαμόρφωση του γνωστικού πεδίου  των ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που ασχολούνται με λογιστικά-οικονομικά έτσι,  ώστε αποφοιτούν με πληρότητα  σ’ ό τι αφορά  τα ζητήματα κοστολόγησης .
Δημιουργία κινήτρων  μέσα από επενδυτικά προγράμματα για την αγορά  λογισμικών κοστολόγησης.
Σχεδιασμό και υλοποίηση προγραμμάτων κατάρτισης ανέργων  επιστημόνων σε θέματα  Οργάνωσης παραγωγής-Κοστολόγησης-Πωλήσεις και σύνδεση αυτών με την απασχόληση
Άρνηση έγκρισης επενδυτικού σχεδίου υποψήφιου επενδυτή ,αν δεν  καταθέσει τεκμηριωμένη προϋπολογιστική κοστολόγηση, η οποία θα τεκμηριώνει το βιώσιμο της επενδυτικής πρόθεσης.
Θεωρώ λοιπόν ότι όποιας μορφής παρεμβάσεις από την πολιτεία,  για την ανάπτυξη της  επιχειρηματικής κουλτούρας  στην κατεύθυνση της οργάνωσης των επιχειρήσεων και ιδιαίτερα στην κοστολόγηση, είναι απαραίτητη θεσμική παρέμβαση, συνάδει με την πρόθεση της κυβέρνησης,  να θέσει στοπ στα  θαλασσοδάνεια ,  συνάδει επίσης και  με τις συνεδριακές θέσεις για την παραγωγική ανασυγκρότηση.
Ότι δεν μπορεί να αναπνεύσει μόνο του, δεν μπορεί να επιβιώσει. Κι εμείς σαν χώρα έχουμε πετάξει πολλά χρήματα σε  βαρέλια δίχως πάτο.

*O Κων/νος Σταυριανίδης είναι Μηχανικός  Παραγωγής  & Διοίκησης μέλος του ΣΥΡΙΖΑ Πιερίας