Αφορμή για να γράψω αυτές τις σκέψεις μου στάθηκε η προσωπική μου εμπειρία. Ενεργό μέλος της αριστεράς από το 1974 μέχρι σήμερα μέλος της ΚΝΕ μέχρι το 1983, ψηφοφόρος και οπαδός του ΣΥΝ από την ημέρα της ίδρυσης του.

Τα τελευταία χρόνια πάντα με απασχολούσε το θέμα της οργάνωσης μου και πάλι, ειδικά από το 2012 και μετά και φυσικά με απασχολεί μέχρι και τώρα αλλά ποτέ δεν έγινε το επόμενο βήμα για να ενταχθώ σε κάποια οργάνωση. Τις τελευταίες ημέρες με απασχόλησε πολύ το αίτιο που τελικά δεν έγινε το επιπλέον βήμα, ένα αίτιο που κατά την γνώμη μου αποτρέπει και πολλούς άλλους, ιδιαίτερα νέους, να ενταχθούν.

Κατέληξα σε κάποιες απόψεις που θα ήθελα να τις μοιραστώ μαζί σας, έτσι που με τον τρόπο αυτό να συμβάλω όσο το δυνατόν στην επιτυχία του συνεδρίου αλλά πρωτίστως στο άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στον κόσμο.

- Το πρώτο αίτιο ήταν η ίδια η αδιαφορία του ΣΥΡΙΖΑ, εάν και τις σκέψεις μου τις είχα εκφράσει εάν και σε όλες τις κινητοποιήσεις συμμετείχα δίπλα στον ΣΥΡΙΖΑ εάν και εκλογικά πάντα βοηθούσα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ποτέ κανείς δεν το συζήτησε μαζί μου και έτσι οι όποιες ευκαιρίες χάθηκαν.

- Σκεπτόμενος όμως τα πράγματα πιο βαθιά οι αιτίες ήταν δύο:

- Που θα μπορούσα να ενταχθώ; Είτε στην οργάνωση του τόπου κατοικίας μου, είτε στην οργάνωση της εργασίας μου. Αλλά με τον τόπο κατοικίας μου δεν με συνδέουν και πολλά όπως τα της εργασίας θα ήθελα να τα αφήνω πίσω αφού δεν με γεμίζουν (το γιατί είναι μια άλλη συζήτηση). Θα μπορούσα ευχάριστα να ασχοληθώ με θέματα όπως τα επιστημονικά (στον κλάδο μου φυσικά), την εκπαίδευση που είναι ένα αγαπημένο μου θέμα και το έχω υπηρετήσει, αλλά και με τον αθλητισμό (παραμένω έως σήμερα ερασιτέχνης αθλητής τώρα εν ενεργεία δρομέας και μαραθωνοδρόμος). Σε αυτά τα θέματα ευχαρίστως θα κατέθετα μέρος του χρόνου μου αλλά και της δημιουργικότητας μου.

- Τι κάνει όμως κάποιος ενταγμένος σε μια οργάνωση; Από την εμπειρία μου, δυστυχώς είναι διεκπεραιωτής αποφάσεων. Αποφάσεων που έχουν όλες παρθεί χωρίς την οποιαδήποτε συμμετοχή του, αυτό δεν είναι ούτε ελκυστικό ούτε και παραγωγικό.

Τις σκέψεις αυτές τις μοιράστηκα και με άλλους φίλους αλλά και με το οικογενειακό μου περιβάλλον που μου εξέφρασαν αντίστοιχους προβληματισμούς.

Θεωρώ λύση την αλλαγή δομής και στελέχωσης των οργανώσεων αλλά και την θεσμοθέτηση διαδικασιών ανοικτών για την χάραξη πολιτικής, ειδικά από στελέχη που δεν αντιμετωπίζουν την ένταξη τους σε ένα κόμμα ως ευκαιρία για ανάδειξη.

Παράλληλα θεωρώ απαραίτητη την θεσμοθέτηση μέγιστου χρόνου παραμονής σε ένα κομματικό αξίωμα και μετά από την παρέλευση του χρόνου αυτού την επιστροφή του στελέχους είτε στην εργασία του είτε σε κάποια άλλη θέση. Είναι βέβαια αυτονόητο ότι η συμμετοχή του αντίστοιχου στελέχους στο κόμμα δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση.

Υ.Γ1: Η εικόνα Έλληνα πρωθυπουργού  να καταθέτει στεφάνι στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής έχει μείνει βαθιά χαραγμένη στην μνήμη μου αλλά και στην μνήμη χιλιάδων ανθρώπων για αυτό θα πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε να μην αποτύχουμε.

Υ.Γ2: Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να βασίζεται περισσότερο στους παλαιούς αριστερούς αγωνιστές, που δεν έχουν απαιτήσει τίποτα, παρά στους όψιμους υποστηρικτές τους.

Σας ευχαριστώ

 

Καλή επιτυχία στο συνέδριο μας.