ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

18/01/2019

Γ. Στέφος: Χρέος της ελληνικής πολιτείας η εξασφάλιση της μεγαλύτερης δυνατής ποιότητας στην εκπαίδευση

Γ. Στέφος: Χρέος της ελληνικής πολιτείας η εξασφάλιση της μεγαλύτερης δυνατής ποιότητας στην εκπαίδευση



Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η Βουλή χθες έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης, όχι μόνο στην Κυβέρνηση, αλλά και στη σταθερότητα της χώρας. Αυτό φαίνεται ότι ενόχλησε κάποιους και τους πόνεσε. Με ικανοποιεί ιδιαίτερα, ωστόσο όμως αποτέλεσμα αυτής της ψήφου είναι η σημερινή συζήτηση, που αφορά το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.

Μου προξενεί τεράστια εντύπωση και κατάπληξη πώς δεν βρήκατε να πείτε μία καλή κουβέντα σε ό,τι ακριβώς επιχειρείται όλο το τελευταίο διάστημα στα δημόσια πανεπιστήμια της χώρας. Ωστόσο, έχω μία εξήγηση. Φαίνεται ότι τα τελευταία χρόνια ούτε τα θέλετε, ούτε επιδιώκετε να τα διατηρήσετε, ούτε να τα ενισχύσετε. Είναι φανερός ο ρόλος σας σε ό,τι αφορά την ιδιωτική εκπαίδευση.

Όλο αυτό το διάστημα των τεσσάρων περίπου ετών δεν βρήκατε πάλι να πείτε μία καλή κουβέντα για ό,τι γίνεται στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, προσπάθειες οι οποίες βελτίωσαν πάρα πολύ το κλίμα στα σχολεία και τη λειτουργία τους, προσπάθειες που έχουν σχέση με τον εμπλουτισμό του ωρολογίου προγράμματος διδασκαλίας με μαθήματα ειδικοτήτων στα ολοήμερα πολυθέσια δημοτικά σχολεία και στα ολιγοθέσια δημοτικά σχολεία. Σε περισσότερα από τέσσερις χιλιάδες διακόσια σχολεία εισάγονται ειδικότητες τέτοιες που σκοπό έχουν την παροχή ίσων ευκαιριών σε όλα τα παιδιά, στους μαθητές της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, στο πλαίσιο των αρχών της ισονομίας και της δικαιοσύνης.

Δεν βρήκατε να πείτε μία θετική κουβέντα, την καταψηφίσατε κιόλας, για τη δίχρονη προσχολική υποχρεωτική εκπαίδευση, ένα μέτρο το οποίο θα δώσει θέσεις εργασίας στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και θα ενισχύσει και τον ρόλο της προσχολικής αγωγής στους βρεφονηπιακούς σταθμούς.

Ενισχύθηκε ο ρόλος των διδασκόντων σε πάρα πολλές περιπτώσεις με αρμοδιότητες που αφορούν τη λειτουργία του σχολείου. Δημιουργήθηκαν δίκτυα σχολικών βιβλιοθηκών σε εννιακόσια δώδεκα δημοτικά σχολεία και υπήρξε και αντίστοιχη οικονομική ενίσχυση με 3.000 για κάθε βιβλιοθήκη. Καμία κουβέντα, καμιά καλή κουβέντα!

Τοποθετήθηκαν ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, σε δημοτικά και σε νηπιαγωγεία. Τέλος, υλοποιήθηκαν προγράμματα κολύμβησης στα δημοτικά σχολεία.

Με το προεδρικό διάταγμα 79/2017 ρυθμίστηκε η λειτουργία δημοτικών σχολείων και νηπιαγωγείων σε μια κατεύθυνση δημοκρατικότερη, τέτοια που να μπορεί και να ευνοεί τη συλλογικότητα και συνεργασία μέσα στα σχολεία. Εξορθολογίστηκε η διδακτέα ύλη. Δεν έχετε να πείτε τίποτα για όλα αυτά. Δεν ακούστηκε μία κουβέντα θετική.

Δεν μιλώ για τα σχολικά γεύματα, που το είπαμε πάρα πολλές φορές, τα οποία αγκαλιάστηκαν από τις οικογένειες και τους μαθητές. Δεν μιλώ για τον εξοπλισμό με ηλεκτρονικούς υπολογιστές όλων των ολιγοθέσιων σχολείων της χώρας, ούτε βεβαίως για τις έγκαιρες προσλήψεις των εκπαιδευτικών. Είναι άγνωστο πράγμα σε εσάς αυτό, να λειτουργούν τα σχολεία την πρώτη μέρα του διδακτικού έτους, γιατί είχατε συνηθίσει να τα ανοίγετε έναν και ενάμιση μήνα αργότερα. Για τα σχολικά βιβλία που ήταν στη θέση τους, στην ώρα τους δηλαδή, πριν ανοίξουν τα σχολεία για το νέο σχολικό έτος, καλή κουβέντα δεν είπατε.

Ωστόσο, όμως, ακούστηκαν και πράγματα, τα οποία πραγματικά με στεναχώρησαν, σε ό,τι αφορά τη λειτουργία αυτής της Κυβέρνησης στη δημοκρατία στα σχολεία. Καταργήθηκε η αυτοδίκαιη αργία. Στη συζήτηση που είχαμε στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας είπε και «τι θέλετε, να μην καταργηθεί, οι εγκληματίες να διδάσκουν»; Μα, η αυτοδίκαιη αργία δεν αφορά ποινικά αδικήματα. Ο νόμος είναι σαφής και σήμερα. Όποιος παρανομεί θα υποστεί τις συνέπειες του νόμου. Αφορά τις σχέσεις ή οι αστικές διαφορές ανθρώπων στο σχολείο, οι οποίοι ετίθεντο σε αυτόματη αργία, με σκοπό την κατατρομοκράτησή τους, όπως τρομοκράτηση επεδίωκε η αξιολόγηση με τιμωρητικό χαρακτήρα, που και αυτή καταργήθηκε.

Επίσης, για την πολιτική επιστράτευση τα είπε η Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπός μας. Αποτελεί ένα μέτρο το οποίο χαιρετίστηκε από τους εκπαιδευτικούς.

Ωστόσο, ο διάλογος που διεξάγεται αυτές τις μέρες τείνει να αφορά μόρια, βαθμούς, πτυχία, προϋπηρεσία, μεταπτυχιακά. Το ερώτημα που αναδύεται είναι άλλο. Τι είναι η εκπαίδευση; Ποιος είναι ο ρόλος της στην ελληνική κοινωνία και σε κάθε κοινωνία και συνεπαγόμενα, τι εκπαιδευτικοί θα υπηρετήσουν αυτόν τον ρόλο;

Θεωρώ ότι ο καθένας μας, ανεξαρτήτως πολιτικής και ιδεολογικής τοποθέτησης -εξαιρώ τους φασίστες- συμφωνεί με τη θέση ότι η εκπαίδευση αποτελεί προϋπόθεση για τη διατήρηση, την ανάπτυξη και τη βελτίωση της κοινωνίας. Επιπλέον, νομίζω ότι ο καθένας από εμάς αναγνωρίζει ότι το κέντρο της εκπαιδευτικής διαδικασίας είναι ο μαθητής κυρίως, εάν όχι αποκλειστικά. Εάν συμφωνούμε σ’ αυτά τα βασικά, τότε θα πρέπει να συμφωνήσουμε και στο ότι ο εκπαιδευτικός οφείλει να είναι λειτουργός γιατί η αποστολή του είναι κοινωνική, επιστήμονας γιατί κατέχει ένα συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο, δημόσιος υπάλληλος γιατί επιτελεί μία εργασία που υπόκειται σε διοικητικές δεσμεύσεις και διαμεσολαβητής μεταξύ νέου ατόμου και κοινωνίας. Και αυτός ο πολλαπλός ρόλος του εκπαιδευτικού σίγουρα δεν πρέπει να μετριέται με μόρια. Πόσο δίκαιο ή άδικο είναι να μοριοδοτηθεί κανείς με βάση το ένα ή το άλλο προσόν, με βάση τους τίτλους ή την εμπειρία; Όμως, σήμερα, μετά από δέκα χρόνια αδιοριστίας, που η εκπαίδευση έχει στερηθεί απ’ αυτήν την αδιοριστία, είμαστε στη στιγμή που αυτό θα γίνει. Επομένως, είναι αναπόφευκτο να προσπαθήσουμε να βρούμε τη χρυσή τομή για τη δίκαιη μοριοδότηση με κριτήρια ΑΣΕΠ των εκπαιδευτικών, που θα γίνουν μόνιμοι λειτουργοί της εκπαίδευσης τα επόμενα χρόνια.

Μπορώ να καταλάβω την ιστορία και την αγωνία χιλιάδων αναπληρωτών, που για χρόνια είναι με μία βαλίτσα στο χέρι. Γι’ αυτό και πετύχαμε η προϋπηρεσία να φτάσει στους εκατόν είκοσι μήνες. Πρακτικά, αυτό σημαίνει δεκατρία και μισό χρόνια. Γι’ αυτό και μοριοδοτούμε μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς τίτλους και γενικά τα πρόσθετα επιστημονικά προσόντα.

Όλο αυτό το διάστημα που η πρόθεση μοριοδότησης του Υπουργείου ήταν στη δημόσια διαβούλευση, αλλά και αργότερα, παρακολούθησα τον διάλογο που έγινε, τις προτάσεις που διαμορφώθηκαν και τις αντιρρήσεις που προβλήθηκαν.

Δεν σας κρύβω ότι πολλές φορές έμοιαζαν να σχηματίζονται με βάση τον υπολογισμό της προσωπικής του καθενός περίπτωσης. Και αυτό είναι κάτι το οποίο με απογοητεύει. Μερικές φορές, οι αντιδράσεις στη μοριοδότηση ξεπερνούσαν ακόμα και τις αρνητικές τοποθετήσεις στην αξέχαστη πρόταση του Λοβέρδου. Να σας τη θυμίσω. Είχε προτείνει να μοριοδοτούνται οι εκπαιδευτικοί που θα προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους στα σχολεία.

Φτάσαμε λοιπόν σε μια πρόταση μοριοδότησης διορισμού, σύμφωνα με το πνεύμα του Συντάγματος και τα κριτήρια του ΑΣΕΠ. Το εμβληματικότερο όλων, κατά τη γνώμη μου, το οποίο τονίστηκε και από τον Υπουργό, είναι η κατάργηση του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ. Περίμενα περισσότερη γενναιοψυχία από την Αριστερή παράταξη του Κοινοβουλίου. Περίμενα να αναγνωριστεί αυτό ως εμβληματικό από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις του κλάδου των εκπαιδευτικών.

Το χρέος λοιπόν της ελληνικής πολιτείας είναι η εξασφάλιση της μεγαλύτερης δυνατής ποιότητας στην εκπαίδευση. Με βάση αυτό το θέσφατο, αφού θα καταλήξουμε στο σύστημα μοριοδότησης, θα πρέπει να σκεφτούμε και να συζητήσουμε εκείνο το πλαίσιο που θα βοηθήσει τους εκπαιδευτικούς που θα προσληφθούν να υπηρετήσουν στα σχολεία τους.

Τελειώνοντας, έχω να πω το εξής: Έγινε πολύ μεγάλη συζήτηση για τα μεταπτυχιακά διπλώματα. Είμαι της άποψης ότι όποιο μεταπτυχιακό δίπλωμα αποκτήθηκε στη χώρα μας έχει όλη αυτή την αξιοπιστία και την εγκυρότητα που χρειάζεται για να μοριοδοτηθεί. Δεν μπορώ σε καμία περίπτωση ισχυριστώ ότι τα μεταπτυχιακά διπλώματα που αποκτήθηκαν στο εξωτερικό δεν την έχουν, δεδομένου ότι πέρασαν τις προβλεπόμενες από τον νόμο διαδικασίες στη χώρα μας.

Επειδή όμως είναι τεράστιο ζήτημα -και εδώ υπάρχει μία ταξικότητα όπως έχει ειπωθεί- θα πρέπει άμεσα η Κυβέρνηση να εκπονήσει ένα σχέδιο επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών. Οι εκπαιδευτικές ανάγκες των δασκάλων και των καθηγητών είναι τεράστιες. Δεν μπορούν και δεν έχουν τη δυνατότητα να προσφύγουν όλοι στα πανεπιστήμια. Ένα πρόγραμμα επιμορφωτικών αναγκών, αφού εκπονηθεί και υλοποιηθεί, θα προσφέρει τα μάλα προς αυτή την κατεύθυνση.

Τελειώνοντας, θέλω να πω το εξής: Στο νομοσχέδιο αυτό αποκαθίσταται μια μεγάλη αδικία που αφορά τους αμετάθετους εκπαιδευτικούς της σχολικής χρονιάς 2012-2013. Είναι αυτοί που με τον νόμο Αρβανιτόπουλου πετάχτηκαν έξω από τις μεταθέσεις, οι οποίες από τη δευτεροβάθμια προς την πρωτοβάθμια εκπαίδευση έγιναν με κριτήρια καθ’ όλα διαβλητά. Αποκαθίσταται, λοιπόν, αυτή η αδικία. Απομένει ένας μικρός αριθμός συναδέλφων εκπαιδευτικών του 2013-2014 και 2014-2015.

Ευχαριστώ πολύ.



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ