Άρθρο της  υποψήφιας βουλευτή Α’ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ στην εφημερίδα «Αυγή»

 Η οικονομική κρίση -που μετεξελίχθηκε σε πολιτική- ανέτρεψε βίαια τη μεταπολιτευτική κοινωνική διαστρωμάτωση . Οι κυβερνώντες της περιόδου 2010-2014 επιχείρησαν να στηρίξουν την εξαθλίωση των φτωχών στρωμάτων και την άγρια καθίζηση τμήματος των μεσαίων εισοδημάτων με ιδεολογήματα που ενέπλεκαν τους «τεμπέληδες δημοσίους υπαλλήλους», κάποια εν Ελλάδι «Σοβιετία», την «ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς» και το «αόρατο χέρι της αγοράς».

Η συνταγή τους, όμως, απέτυχε, παρόλη την καθημερινή προπαγάνδα των κυρίαρχων ΜΜΕ και τη συστηματική προσπάθεια ενοχοποίησης των πολιτών για την κατάρρευση των εισοδημάτων τους και των σχεδίων που είχαν κάνει για τη ζωή τους. Οι  «πολλοί», στάθηκαν αρχικά μετέωροι και, έπειτα, από το 2012  με την επίδραση των δυναμικών προοδευτικών κινημάτων, άρχισαν να στρέφονται στην Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Τα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά ρόδινα ήταν. Τα εμπόδια ήταν αλλεπάλληλα και άλλαζαν μορφή: Άλλοτε κυριαρχούσαν οι μνημονιακοί εκβιασμοί, κι άλλοτε οι κυβερνητικές ισορροπίες με τους ΑΝΕΛ.  Παρ’ όλα αυτά, η οικονομία βγήκε σε «ξέφωτο» και σήμερα έχουμε την ευχέρεια να μιλάμε για έξοδο από τα μνημόνια με την κοινωνία όρθια.

Οι εκλογές της Κυριακής θα διεξαχθούν για πρώτη φορά μετά από εννέα χρόνια σε ένα περιβάλλον μακριά από μνημόνια. Οι κάλπες θα στηθούν, δηλαδή, για πρώτη φορά σε συνθήκες οικονομικής κανονικότητας, καθώς εκλείπουν πλέον οι μνημονιακοί καταναγκασμοί και η ασφυκτική εποπτεία.

Οι αυξημένοι βαθμοί ελευθερίας επιτρέπουν την άσκηση μιας αυτόνομης πολιτικής για την οικονομία και την κοινωνία. Το κρίσιμο ζήτημα είναι τώρα να κυριαρχήσει η προγραμματική δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ, της Αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων, που στοχεύουν στη διεύρυνση του κοινωνικού κράτους, τη δημιουργία περισσότερων θέσεων εργασίας με αυξημένους μισθούς, την υπεράσπιση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, τη διπλωματία της συνεργασίας και της ειρήνης.

Οι κάθε λογής συντηρητικές δυνάμεις, που επιθυμούν την επιστροφή στο παρελθόν της μνημονιακής αθλιότητας ή της επίπλαστης ευμάρειας προσπαθούν να θάψουν κάτω από τόνους προπαγάνδας το πρόγραμμά τους και δίνουν μια λυσσαλέα μάχη εναντίον της κυβέρνησης. 
Η Αριστερά, όμως,  είναι δυνατή, γιατί είναι χρήσιμη και αναγκαία για το λαό.

Ξέρει να αγωνίζεται, έχει μάθει πια να νικά.