Συνέντευξη του βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας και τομεάρχη Υποδομών και Μεταφορών της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ στον Ρ/Σ «Στο Κόκκινο, 105,5 FM»

Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης έδωσε σήμερα στην πρωινή εκπομπή του Ν. Σβέρκου, στον Ρ/Σ «Στο Κόκκινο, 105,5 FM», ο Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και Τομεάρχης Υποδομών και Μεταφορών του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Βαρεμένος. Μεταξύ άλλων, ανέφερε τα εξής:

Η Κυβέρνηση αυτή κινείται πέρα από τα όρια του ψεύδους και της εξαπάτησης, προς την δημιουργία μίας ψεύτικης-εικονικής πραγματικότητας, καθώς δεν φαίνεται να έχει και την καλύτερη άποψη για τον ελληνικό λαό και να θεωρεί την κοινή γνώμη πλαστελίνη στα χέρια των τεχνικών της εξουσίας.

Με πρωτοφανή τρόπο τα πράγματα κινούνται πέρα από τον Τραμπισμό, όπου ένας μεγιστάνας, με την αυτοπεποίθηση του επιτυχημένου επιχειρηματία κι έναν έμφυτο λαϊκισμό, παίρνει την εξουσία. Αν ένας Έλληνας ολιγάρχης διεκδικούσε ο ίδιος την εξουσία, θα ήταν πιο fair, απ’ αυτό που συμβαίνει σήμερα. Την επιχείρηση, δηλαδή, κατασκευής ενός “ηγέτη” χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τα οποία, αν είχε, μπορεί να του επέτρεπαν την διεκδίκηση της αυτονομίας του. Θέλετε πρόσφατα παραδείγματα εξαπάτησης, μέσω μιάς εικονικής παράλληλης πραγματικότητας, η οποία έχει μετατραπεί σε βιομηχανία, που όμως δεν υπολογίζεται στα στοιχεία της βιομηχανικής παραγωγής, τα οποία κατρακυλάνε;

1. Ο Κυρ. Μητσοτάκης παραλαμβάνει ένα συμβασιοποιημένο έργο για το αεροδρόμιο Καστελίου και, μετά από 7 μήνες δικής του διακυβέρνησης, πάει εκεί και, μιλώντας για “βάλτωμα” (όχι, δεν πρόκειται για αυτοκριτική, αυτή του είναι άγνωστη) προσπαθεί ανερυθρίαστα να το οικειοποιηθεί με το μυστρί το χέρι και τους εκσκαφείς παραπλέυρως. Μέχρι που παρουσίασε την Κρήτη ως το νησί του (ασχέτως αν η Κρήτη δεν θέλει να τον ακούει), χωρίς να δώσει λόγο για στοιχειωμένα έργα όπως ο ΒΟΑΚ, τον οποίον φρόντισε να τον πάει για το 2021, διακόπτοντας οτιδήποτε υπάρχει.

2. Διέκοψε όσα έργα δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ, παραβιάζοντας εν εξελίξει συμβάσεις και διακινδυνεύοντας την καταβολή τεράστιων αποζημιώσεων. Στην Θεσσαλονίκη παρουσιάζει για τομή το έγκλημα με τα αρχαία, που ματαιώνει την προγραμματισμένη αποπεράτωση του έργου και την μετατροπή του Σταθμού Βενιζέλου σε τουριστικό προορισμό, σε βαθμό μεγαλύτερο από την επισκεψιμότητα στο μετρό της Μόσχας, που δεν διαθέτει κάν αρχαία.

3. Στον Αχελώο, η εξαπάτηση παίρνει τη μορφή τεχνάσματος περί “μερικής εκτροπής”, λες και έγινε ποτέ λόγος για ολική εκτροπή και σταμάτημα της λειτουργίας των υδροηλεκτρικών φραγμάτων. Ο δε κ. Γεραπετρίτης είπε ότι χύνεται τζάμπα -άκουσον, άκουσον!- μια ποσότητα νερού στη θάλασσα. Έ, τότε, να στρέψουμε τα ποτάμια κατά τα βουνά, για να μη χαραμίζεται καμμιά ποσότητα νερού!

4. Στο θέμα του ποδοσφαίρου, ο ίδιος Γεραπετρίτης στήνει, μετά το χάος, κακόγουστο σώου με Ντέμη Νικολαΐδη, καθώς -λέει- δεν ξέρει ποια είναι η λύση του προβλήματος του ποδοσφαίρου και περιμένει να του την υποδείξουν διάφοροι παράγοντες. Προσπαθεί να αντιστρέψει την πραγματικότητα, ότι δηλ. η κυβέρνηση θέλει να ανταμείψει με τον τρόπο που αυτή ξέρει όλους όσοι την στηρίζουν, αλλά το πρόβλημα είναι ότι, στο ποδόσφαιρο, μόνο ένας μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα, άρα και τα λεφτά του Τσάμπιονς Λιγκ.

5. Στο προσφυγικό, πάει να κρύψει την πραγματικότητα της μπαχαλοποίησης που δημιούργησε, κατασκευάζοντας τον εχθρό των ΜΚΟ και αποκρύπτοντας το γεγονός ότι, όσες εξ αυτών είχαν διαφθαρεί, το είχαν κάνει επί δικών τους κυβερνήσεων. Φαντάζεσθε τί θα έλεγαν αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταφύγει στις επιτάξεις; ‘Ήρθαν οι κομμουνιστές να μας πάρουν τα σπίτια και να τα δώσουν στους λαθραίους!

Μπορώ να αναφέρω άλλα τόσα παραδείγματα, αλλά το θέμα είναι η λύση του προβλήματος.

Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να δημιουργηθεί ένα κίνημα από τα κάτω, κυρίως από όσους είναι εξοικειωμένοι με την τεχνολογία. Κίνημα εναντίον των πιο ακραίων, π.χ. αντιπεριβαλλοντικών, πολιτικών, που πάνε τις κρύψουν επικοινωνιακά, πίσω απ’ το ποδήλατο του δημάρχου Τρικάλων.

Οι αυτοπροσδιοριζόμενες ως προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις, πρέπει να συγκλίνουν προς την αντιμετώπιση αυτών των πολιτικών. Είναι αλήθεια ότι το ΚΙΝΑΛ έκανε κάποια βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά επιμένει σ’ έναν άγονο διμέτωπο και η πρόεδρός του εκφράζει μία αλαζονεία και μια αυταρέσκεια, που κανείς δεν καταλαβαίνει πού εδράζεται.

Τέλος, κατά τη γνώμη μου, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε, αμέσως μετά τις εκλογές, να αποτιμήσει τα αίτια του αποτελέσματος, για να μην μπει σε μια περίοδο εσωστρέφειας, και να αναδείξει πολιτικά τις κοινωνικές δυνάμεις που επλήγησαν από την κρίση.