ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ τ. ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΚΑΙ ΒΟΥΛΕΥΤΗ Α` ΑΘΗΝΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, Ν. ΒΟΥΤΣΗ, ΣΤΑ "ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟΥ"

Φουντώνει η διεθνής συζήτηση και πληθαίνουν οι αναλύσεις για τις ενδεχόμενες βαριές συνέπειες και για τη Δημοκρατία από την πανδημία. Ευτυχώς το ίδιο συμβαίνει και στα καθ` ημάς, στη χώρα μας, με δημοσιολογούντες που εκθέτουν τις απόψεις τους σε ιστοσελίδες και σε αρθρογραφία του έντυπου Τύπου. Στον αντίποδα, οι αυταρχικές αλλά και νεοφιλελεύθερες ηγεσίες διεθνώς κάνουν συγκεκριμένες προσπάθειες μέσω πολιτικών για να αξιοποιήσουν την κρίση ως μία νέα ευκαιρία για περιστολή ιδιαίτερα των εργασιακών δικαιωμάτων αλλά και για τη νομιμοποίηση αυταρχικών μοντέλων διακυβέρνησης που θα υπηρετούν αυτόν το σκοπό.

Ιδιαίτερα στη χώρα μας η πλειοψηφία των τηλεοπτικών σταθμών βρίσκονται υπό την επήρεια μιας μεγάλης κυβερνητικής επιχείρησης, αδρά και αδιαφανώς επιχορηγούμενης, για να επιβάλλουν μια απόλυτη σιωπή σε όλες τις πλευρές αυτής της πολύ αναγκαίας για την ανθρωπότητα αλλά και για το λαό μας συζήτησης.

Οι «καταστάσεις εξαίρεσης λόγω έκτακτης ανάγκης» επιχειρείται να μετουσιωθούν σε νέες τεχνικές διακυβέρνησης που δημιουργούν εύλογα σοβαρούς συνταγματικούς προβληματισμούς και για την ίδια τη λειτουργία της Δημοκρατίας. Ανομολόγητα οξύνεται το αίσθημα για μια «κοινότητα ανασφάλειας». Ενώ η υγειονομική κρίση δημιουργεί αντικειμενικά μέσα στην κοινωνία μία αφύπνιση, φέρνει στην επιφάνεια δραματικές ανάγκες. Ενισχύεται το αίσθημα για την ανάγκη δημοκρατικής επαγρύπνησης και των ελέγχων πάνω στην εξουσία.

Ενώ είναι κοινός τόπος πλέον η άμεση συσχέτιση των πολλαπλών κρίσεων και ιδιαίτερα της κλιματικής με την υγειονομική κρίση όπως επίσης και η δραματική αύξηση των ανισοτήτων διαμέσου της διαχείρισης αυτών των κρίσεων, οι κυρίαρχες ελίτ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης αντιστέκονται στην τάση για ριζικές ανατροπές στα θέσφατα της παρούσας φάσης της παγκοσμιοποίησης. Αντίθετα θέτουν στο όνομα της «ατομικής ευθύνης», καταργώντας τη δημόσια, την κοινωνική και εντέλει την κρατική ευθύνη, διλήμματα που αντιπαραθέτουν την «υπεράσπιση της ζωής» απέναντι σε δικαιώματα, εγγυήσεις και εισοδήματα των πολιτών.

Απερίσπαστες οι 5 «νέες αδερφές» του σύγχρονου διαδικτυακού πολιτισμού υλοποιούν, για να θέσουν στη διάθεση αυτού του τύπου της αυταρχικής διακυβέρνησης, εργαλεία για απόλυτα επιτηρούμενες κοινωνίες. Στο όνομα της υγειονομικής ιχνηλάτησης είναι σαφές ότι οι εξελίξεις προοιωνίζονται την κοινωνική και πολιτική ιχνηλάτηση και την αποστέρηση από τους πολίτες στοιχειωδών συνταγματικά κατοχυρωμένων ελευθεριών.

Ταυτόχρονα μέσα σε αυτό το τοπίο «έκτακτης ανάγκης» αυξάνονται καθημερινά τα φαινόμενα ασυδοσίας, αυθαιρεσίας, αδιαφάνειας, αλαζονείας αλλά και καταστολής. Στα καθ` ημάς είναι φαινόμενα που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο έχουν απασχολήσει, δυστυχώς ανεπιτυχώς και με ευθύνη των ηγεσιών τους, τις Ανεξάρτητες Αρχές που σε αυτές τις περιπτώσεις θα έπρεπε να είχαν έναν πολύ ουσιαστικό λόγο. Η Αρχή για τον Έλεγχο των Δημοσίων Συμβάσεων, το ΕΣΡ, η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων σιωπούν ή κάνουν επισημάνσεις και διαπιστώσεις αρνητικού χαρακτήρα μεν αλλά καθόλου εντέλει αποτρεπτικές για κυβερνητικές μεθοδεύσεις που έχουν αναδείξει σοβαρά προβλήματα διαχείρισης αλλά και δημοκρατικής λειτουργίας.

Πέραν λοιπόν της έκθεσης των εναλλακτικών προγραμμάτων για τους τρόπους παραγωγής και τα μοντέλα ανάπτυξης θα πρέπει να τεθούν στη δημόσια συζήτηση και βεβαίως μέσα στη Βουλή αλλά και από τις Κινήσεις των Πολιτών και τα Κινήματα καίρια ζητήματα που αφορούν το παρόν και το μέλλον της Δημοκρατίας που δεν είναι ανεκτό να βρεθεί σε καραντίνα.

Οι πολίτες της χώρας μας, άλλωστε αυτό το ζήτημα τίθεται και διεθνώς, πρόσφατα δε και με μία δημόσια πρωτοβουλία στελεχών της ευρύτερης Αριστεράς και της Οικολογίας στη Γαλλία, πρέπει να ενθαρρυνθούν ώστε την επιμονή και την πειθαρχία, τη συνειδητοποίηση που έδειξαν για αυτοπεριορισμό στη φάση του lockdown να τη μετατρέψουν σε μία θετική στάση διεκδίκησης και αποτροπής των βαρύτατων συνεπειών τόσο στο κοινωνικό ζήτημα όσο και στο επίπεδο της Δημοκρατίας.

Οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας, ιδιαίτερα οι προοδευτικές δυνάμεις της Αντιπολίτευσης και βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να εργαστούμε πολύ έντονα σε όλο αυτό το πεδίο των θετικών προγραμματικών εναλλακτικών προτάσεων αλλά βέβαια και στην ενθάρρυνση των μαζικών κινημάτων και της διεθνούς δημόσιας συζήτησης που πηγαίνει στο βάθος του προβλήματος που δεν είναι παρά το ίδιο το σύστημα και η ίδια η λειτουργία της παγκοσμιοποίησης. Όλοι κρινόμαστε, όλοι θα κριθούμε από την ενόραση και την επάρκεια σε αυτό το καθήκον.